Search for Flipper

Na onze eerste korte kennismaking met Snuol zijn we dus een weekje geleden (ja, ik heb vertraging met de updates ik weet het...) aanbeland in Kratie, een provinciaal stadje aan de Mekong. Dit stadje is vooral 'bekend' voor de aanwezigheid van de met uitsterven bedreigde zoetwaterdolfijn 'Irrawaddy'. Het is niet meer dan een marktplaats met enkele straten erom heen dus hebben we er slechts 1 dagje vertoefd. Het was kort maar erg rustig en aangenaam.
Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt hebben we een boot genomen naar een eilandje dat in het midden van de Mekong ligt. Het eilandje is maar een scheet groot en aan de andere kant (die we dus vrij snel bereikten) lag een floating village. Mooi om te zien maar moeilijker om te geraken dus van op een afstand bewonderd. Het eiland was echt een verademing na de drukte van de stad: mooie omgeving, supervriendelijke locals die in hutjes wonen en zo goed als geen letter Engels spreken en een troep nieuwsgierige schoolkindjes die de vreemde snuiters (wijzelf dus) eens van korterbij kwamen bekijken. Om onze wachttijd voor de boot en hun lunchpauze aangenamer te maken hebben Kerstin en ikzelf dan maar een eigen versie van de vogeltjesdans (met zang!)ten berde gebracht. Hilariteit alom dus maar het had succes. Hebben wij ook weer een 'ijsbreker' gevonden met de jongste generatie van de locale bevolking!
Tegen een uur of vier in de namiddag zijn we dan achterop de moto gesprongen om onze ontdekking van Flipper en zijn vriendjes te beginnen. De zoetwaterdolfijn is eigenlijk helemaal niet te vergelijken met de zoetwatertegenhanger: minder speels en nieuwsgierig waardoor het niet gemakkelijk was ze in beeld te krijgen. Of je zou kunnen proberen en dan later verwijzen naar de stip in het water als zijnde een 2 meter grote dolfijn... Gewoon genieten van de rust op het water en het uitzicht dus. De dolfijnen van ver bezig zien was eigenlijk al fun genoeg. Sommige dingen moet je gewoon in je herinnering opslaan. Maar een foto van de sunset over the Mekong kon ik toch niet laten liggen dus bij deze...
Erna nog op een heuvel na een grote hoeveelheid trappen verder genoten van de duisternis die over de vallei viel en dan terug het 'dorp' in om ons weer klaar te maken voor onze volgende trip naar Sen Monorom, waar we dus bezoek kregen van onze vriend Murphy.