Wednesday 14 February 2007

Koh Tao: overnachten op het strand?

Nog maar een dag verder en het lijkt alsof ik er een trip van een aantal dagen op heb zitten... Gisteren om 16.00u aan het Atlanta opgepikt met een mini-bus in Bangkok en ik wist toen nog niet hoe lang de 'rit' wel niet zou duren tot ik in het diving paradise Koh Tao zou terechtkomen...Laten we zeggen dat ik gisterennamiddag, vannacht en vanmorgen een goeie oefening heb gekregen in wachten en geduld! Na een uur in het monsterverkeer van Bangkok werd ik afgezet in.. jaja, Banglamphu en kon ik een uurtje iets gaan eten en dan zou een andere bus me terug oppikken. Anderhalf uur later terug hetzelfde minibusje op en terug hetzelfde monsterverkeer trotseren op weg naar... het busstation... waar welliswaar een VIP- bus klaarstond om ons naar Chumphon te brengen. En deze keer was het echt wel een VIP-bus, amai... heerlijk! Megazetels die je bijna helemaal plat kon leggen met veel beenruimte en zelfs een stuk aan de zetel vanvoor dat naar omhoog ging voor de benen... lekker slapen dus dacht, maar nope, welliswaar door eigen toedoen maar slechts een drietal uurtjes geslapen. Eerst filmpje gekeken en dan met een Italiaanse kerel zitten babbelen die intussen al 9 maanden aan het reizen was. Nog wat goeie verhalen van India meegekregen dus ik kijk er echt wel naar uit! Uiteindelijk rond 3u15 's ochtends aangekomen in Chumphon aan het reiskantoor van de boottocht waar we, ja ja weer een dik uur moesten wachten voor weer een andere bus ons naar de pier zou brengen. Ik moet wel zeggen dat de infrastructuur hier echt wel supervoorzien was op vermoeide reizigers.. je kon er relaxed een filmpje kijken, je zelfs in aparte ruimte neerleggen om wat te slapen, eten en zelfs douchen als je wilde. Hilde heeft dus van dat alles niets gedaan en gewoon boekje gelezen tot we terug op de volgende bus gezet werden naar de pier waar we, inderdaad, een uurtje moesten wachten om dan eindelijk de boot te kunnen nemen naar het eiland. Na 2,5 uur, deze keer slapen, om half tien aangekomen op de finale stopplaats. Ik dacht dat ik het daar wel gehad had en dat een douche, eten en een bed in aantocht waren maar dat was de overvolle guesthouses en resorts niet meegerekend. Laten we zeggen dat ik rond half drie aan tafel zat nadat ik met mijn backpack zowat de hele beach afgelopen heb en ik uiteindelijk door de mensen van de Cabana Bungalows uit mijn lijden ben verlost doordat zij ineens een laatste bungalow aan het strand vrijkregen die nu voor de komende dagen mijn naam draagt. Na een vermoeiende en lange tocht kreeg dit verhaal toch een goed einde: een toffe bungalow aan het strand voor een goeie prijs, een duikcursus die morgen begint en een baas van het diving center die een Belg is... Niet overnachten op het strand dus!

3 comments:

Unknown said...

Hey Hilde,

Zalig wegdromen jou te zien tussen al die warmwatervisjes. een foto zou wel leuk zijn! :-)
In ieder geval, ben blij te horen(zien) dat er nog vele avonturen te wachten staan etc.
Ben er nu ook even vantussen, beetje lesgeven je weet wel wat ;-)
Probeer te genieten van elk moment en tot hoors! byehai xx

Anonymous said...

Hey Hildeke,

Wat is het fijn om af en toe eens weg te dromen met jouw avonturen als het saai wordt op werk! :) Ik heb niet veel speciaals te vertellen, maar wou toch eens laten weten dat we je nog niet vergeten zijn!
Dikke kus
Stefanie

Hilde said...

Pacalleke, geniet van de pistes! en zijt voorzichtig... als ik terugben gaan we nog es samen op de latten staan!
Hey Stefanie, fijn iets van je te horen en zeker dat jullie mij nog niet vergeten zijn... ik moet zeggen dat ik jullie natuurlijk ook niet ben vergeten maar het werk toch wel ;-) kan t me op het moment niet echt voorstellen. Doe iedereen daar op t 7de alleszins de grtn en drink ne goeie stella op mijn gezondheid!