Bokor Hill Station

Na ons dagje toeren met de moto hadden we besloten het ons eens gemakkelijk te maken en alles voor ons te laten organiseren... jaja, de dames gingen, nog steeds vergezeld van Kerstin en Jens, mee op een tour: met de pick-up de heuvel op (via een 32km lange kronkelige weg door magnifieke jungle maar die gedeeltelijk is weggespoeld door de regen en voor de rest bestaat uit ongelooflijke kuilen, stenen en gleuven... dus een normaal gezien 2 uur durende rit naar boven), een uitgebreide en vooral relaxte wandeling rond de belangrijkste gebouwen (ruines) op de berg en dan een junglehiking van een dik uur waarna we met de boot terug naar Kampot zouden gaan. Indeed 'zouden' want zoals Murphy ons nog al vergezelde was ie deze keer ook van de partij... Is het onze vloek van transport of die van georganiseerde tours?
Slechts enkele kilometers ver op het baantje lag onze eerste hindernis al voor ons. Door branden die in het droge seizoen nogal vaker voorkomen op de berg waren enkele bomen naar beneden gekomen die de (enige) weg naar boven volledig versperden. Pas op de mannen waren voorzien en al druk met slagmes de takken aan het wegkappen... ware het niet dat dit nogal wat tijd in beslag kan nemen en vooral ook op een andere meer efficiente manier kon gebeuren... maar niet gepanikeerd, hindernis 1 genomen en gepasseerd en daar wachtte ons de volgende iets grotere uitdaging.. Deze was niet mogelijk om gewoon met kapmes te verwijderen dus je zou verwachten dat ze daar dan wel het nodige materiaal (een kettingzaag - het kan niet de eerste keer zijn dat bomen de weg versperren) voor in de aanslag zouden hebben. Maar nope.. beneden aan de voet wel, maar niemand heeft er zo eentje in de pick-up. En omdat het een one way weg is (voormiddag normaal enkel vervoer naar boven en namiddag enkel vervoer naar beneden) begon er zich al snel een 'file' te vormen.Met gsms geen bereik daar tussen de bomen en planten dus what now?? Gelukkig dat een snuggere toerist met dirtbike (want dat is de enige andere manier om de berg op te geraken) op het idee kwam met een briefje met de Cambodjaanse uitleg naar beneden te gaan om de rangers (want die waren er dus ergens wel...) te halen met kettingzaag. Na enige tijd wachten en nog een derde obstakel halen we de top uiteindelijk in vijf uren tijd (ipv de 2 voorziene uren)... Blij eindelijk boven te zijn en eten te krijgen (want dat werd ook stilletjesaan tijd) was het resultaat wel dat we de top op een niet meer zo relaxte manier konden verkennen.. maar meer op z'n Japanese... binnen, fotootjes maken en dan buiten. Maar dat neemt nog niet weg dat het een van de hoogtepunten van mijn trip was. Bokor Hill station is een verlaten en vervallen Frans 'stadje' gebouwd in de jaren 20. Het werd gebruikt als verblijf en werkplaats door de Fransen die het hete en vochtige Phnom Penh wilden ontvluchten. Het belangrijkste gebouw is het grootse Bokor Palace Hotel & Casino dat nog steeds 'statig' hoewel in erbarmelijke staat, boven de andere gebouwen (oa vele verlaten villa's in art-deco stijl en zelfs een katholieke kerk) uitkijkt. Het hotel en ook vele van de andere gebouwen zijn doorzeefd met kogels door de conflicten in de jaren 70 tussen de Khmer en de Vietnamezen die hier uitgevochten werden. Het lijkt eigenlijk alsof je in een film belandt bent als je het gebouw binnengaat: reusachtige klamme zalen met afgeschilferde muren, grote trappenhallen... je waant je bijna in The Shining. En blijkbaar heeft het hotel zelfs dienst gedaan als decor voor een film (City of Ghosts - zelf welliswaar nooit gezien maar toch eens werk van maken). Alleszins, had er graag wat langer vertoefd want de sfeer was er een beetje griezelig maar ik vond het eigenlijk te gek! Na nog een korte stop aan een van de buitenverblijven van de koning (Black Palace) terug de berg af waarna onze tour er al opzat... Geen hiking en geen boottocht dus doordat Murphy weer ten tonele is verschenen... Spijtig maar toch zoals gezegd.. een aanrader aan iedereen die naar Cambodja gaat vind ik zelf!