Monday 19 February 2007

Phnom Penh

Na onze avonturen in het zanderige maar mooie Mondulkiri komen we, voor de 2de keer welliswaar, aan in de hoofdstad van het land, Phnom Penh. We hebben er voor gekozen om hier niet te lang te blijven en ons vooral te concentreren op overgebleven bewijzen van de gruwelijke geschiedenis die Cambodja achter de rug heeft. Maar toch eerst even een korte schets van de stad...(toch voor wat we ervan gezien hebben op die korte tijd).
Phnom Penh is een mix van grote nieuwe hotels tussen oude, koloniale gebouwen. Op enkele drukke 'boulevards' na zijn er ook nog veel kleine zanderige wegen in de stad. Je hebt in het centrum een aantal marktplaatsen die elk een eigen sfeer hebben: de Russische markt (Psar Tuol Tom Pong) - tijdens het Vietnamese bewind werd deze markt druk door Russen bezocht - is een doolhof van houten barakken die uitpuilen van de meest uiteenlopende koopwaar. Je kan er ook alle echte merkwaren van kledij tot rugzakken tot ... aan spotprijzen kan kopen (ze worden gefabriceerd net buiten de stad in fabrieken en 'vallen dan van de vrachtwagen' waarna ze op deze markt verkocht worden), de centrale markt (Psar Thmay), omringd door druk verkeer en een bus annex taxi annex pick-up halte. HIer ook weer 1000den standjes die samengepropt zijn in en rond een groot gebouw dat in de jaren 30 werd opgetrokken in koloniale art-deco stijl. De moeite om te bezoeken!
Wij verbleven in het gedeelte van de stad dat aan het Boeng Kak Lake ligt: een volksbuurt met lage huisjes, smalle straatjes, oude winkeltjes en redelijk druk.. vooral dan owv de vele guesthouses en restaurantjes om deze backpakkersbuurt te bedienen. De eerste keer geslapen in een 'schoendoos', de vermelding eigenlijk zelfs niet waard, de tweede keer in een leuke guesthouse, SunRise, dat op het meer zelf is gebouwd. Hier konden we vanuit de lekker goed zittende rotanzetels met een drankje genieten van een heel mooie zonsondergang over het meer.
Voor de tijd die restte hebben we een beetje gewandeld door de stad maar vooral het bezoek aan het Tuol Sleng - S21 - museum en een van de vele killing fields (deze net buiten de stad) hebben toch een grote indruk achtergelaten.
Op een 15tal km ten zuidwesten van Phnom Penh kan je een van de talrijke dodenkampen (Killing Fields) van de Rode Khmer 'bezoeken'. Hier werden de gevangenen vanuit Tuol Sleng naartoe gebracht om ze af te maken.
De manier waarop ik dit zeg klinkt misschien wreed , maar afmaken is echt wel de juiste uitdrukking. Om geen kogels te verspillen sloegen de beulen hun slachtoffers de kop in of kinderen werden doodgeslagen tegen een boom. Verschillende crematoria draaiden zo goed als dag en nacht en de overige lichamen werden in massagraven gedumpt. Van deze graven zijn er een heel aantal van blootgelegd en de site is nu een verzameling kuilen waar rondom nog beenderen en lompen liggen. Er werd een herdenkingsmonument opgericht in de vorm van een stoepa waar je 1000de schedels ziet opgestapeld liggen met daaronder een hoop lompen...Hier is verder commentaar overbodig denk ik... je kan je gewoon niet voorstellen wat die mensen doorstaan hebben.
De meeste Cambodjanen willen deze site ook koste wat kost open houden en in deze staat zodat er niet vergeten wordt wat er gebeurd is. Dat is ook geval met de Tuol Sleng - S21 - gevangenis.
Een school, indertijd door de Fransen gebouwd, werd door de Khmer Rouge toen ze de macht overnamen in slechts 1 dag omgebouwd tot een van de verschrikkelijkste gevangenissen in de wereld (en niet de enige in het land!). Er werden in de hele periode meer dan 15.000 mensen opgesloten en gemarteld op de meest wrede manieren en daarna gedeporteerd naar het dodenkamp waar hun de genadeslag wachtte. Buiten de 7 levende gevangenen die de Vietnamezen aantroffen toen ze de stad bevrijdden is niemand die er gezeten heeft ooit terug levend in de buitenwereld belandt. In een van de gebouwen werden de gevangenen ondervraagd en gemarteld. Je kan er in elke ruimte nog de bedden zien waarop de slachtoffers werden vastgeketend. Een van de andere gebouwen was de eigenlijke gevangenis waarvan de muren nu bedekt zijn met foto's van de gevangenen. De Rode Khmer hield namelijk een heel archiefsysteem bij waarbij elke gevangene geregistreerd werd en gefotografeerd (hoe ziekelijk kan je zijn??). Hierdoor zijn achteraf wel heel veel van de slachtoffers kunnen geidentificeerd worden. In de gebouwen werden piepkleine cellen uit baksteen opgetrokken waarin de slachtoffers vastgeketend zaten. In andere zalen zie je de marteltuigen die gebruikt werden en een aantal schilderijen van de manier waarop gefolterd werd, gemaakt door de 7 overlevenden die bij de bevrijding gevonden werden. Ik kan voorbeelden blijven opnoemen van de wreedheden die de cambodjanen onder rode Khmer ondergaan hebben... ze zijn onnoemelijk... Je kan je dan ook voorstellen dat we daar niet al te vrolijk zijn buitgengekomen. Al moet je, als je Cambodja wil leren kennen, ook deze vreselijke plek bezoeken want dit is de geschiedenis die zelfs in bepaalde streken van Cambodja pas helemaal veranderd is zo'n kleine 10 jaren geleden.


3 comments:

Anonymous said...

Hey guapa,

heb je nu gedoken of niet? ik zie geen verslagje of mis ik iets?

veel groetjes!!

mark

SkullAndBones said...

Hi globetrotter,

Met veel aandacht je verslag gelezen. Als je terug bent in boterlandje Belgie, moet je eens naar Ieper en Breendonk gaan. Krijg je potje van eigen nat. Elk geweld is af te keuren. Laagje "beschaving" is maar heel dun. Voor de rest hoop ik dat alles goed met je gaat. Met mij trouwens ook. We moeten eens samen naar hier komen en daar moeten we niet te lang mee wachten, als je het "orignele" wilt zien.
Dikke kus.

Anonymous said...

Dag Hilde,

Op het werk lukt het niet om jouw verhalen te lezen of te mailen want dan moet ik me altijd haasten voor de meisjes. Nu slapen ze dus eindelijk tijd. Als ik jou avonturen lees, zou ik zo vertrekken. Geniet maar volop van dit avontuur want alles gaat héél snel.

Véél groetjes,
Goedele