India, a whole new experience

...nadat ik ontdekt heb hoeveel een mens aankan als hij geen andere keuze heeft en doormoet... oftewel mijn recordtravel tot nu toe. Na 10 dagen chillen op mijn lui gat vond 'iemand' blijkbaar dat het genoeg was geweest. Trip terug naar Bangkok was de moeite - lang - maar in niets te vergelijken met de reis naar India. Even terug naar Koh Tao vanwaar ik de boot genomen heb met de 2 Belgen Mike en Koen (die intussen in Cambodja zitten). Na 3,5u boot aangekomen in Chumphon waar we zo'n 4 uren op onze bus moesten wachten. Deze keer wel een leuke wachttijd: combinatie van enkele biertjes en een "dancing divers"-choreografie.. Hilariteit alom. Uiteindelijk dus om 5u 's ochtends in Bangkok aangekomen waar ik na 4u zoeken en wachten eindelijk een kamer heb gevonden die ik nog zo'n twee uurtjes later kon behuizen... hoewel behuizen is veel gezegd... denk als ik goed oppervlakte kan inschatten zal het 'kot' misschien zo'n 1,5 meter op 3 meter geweest zijn... en bed met vier muren errond en net plek om mijn rugzak te zetten dus... Maar ja voor 1 nachtje kan je niet sukkelen he. Dan vroeg uit de veren voor de check out en laatste dagje bangkok wat rondgehangen en nog iets gaan eten met de italiaan die ik twee weken eerder op de bus tegen was gekomen.
Netjes op tijd zoals gevraagd arriveerde ik dan om half 12 (zelfs een half uur te vroeg) 's nachts op de luchthaven voor mijn vlucht van 2u40..... tarara... Air India had even op eigen houtje beslist dat ze de vlucht pas om 5u40 zouden laten vertrekken zonder ook maar iemand ervan op de hoogte te brengen (had al gehoord dat het een shitty maatschappij is maar toch)... nachtje luchthaven dus...Maar ja what to do about it dan er maar het beste van te maken. We hadden ter compensatie wel een uitnodiging voor de loungebar gekregen dus na wat last shopping om mijn bahts op te maken, telefoontjes om de kaart leeg te bellen mij neergevleid in de fauteuils van de lounge waar je gratis lekkere dingen kon eten en drinken dus heb ik me daar lekker getrakteerd op een goed! glas rode wijn (x3 ;-)) en dat was wel even geleden... Door de vertraging had ik natuurlijk mijn andere vlucht van Delhi naar Bangalore (in het zuiden van India) gemist waardoor ik ook in Delhi nog een aantal uren op de luchthaven kon vertoeven vooraleer ik verder kon. Uiteindelijk om 22.00u 's avonds na meer dan 36 uren wakker te zijn geweest in Bangalore in bed getuimeld... Dan weet je pas goed wat voor een zalige uitvinding een bed is!!!

Nog fotootjes duiken en koh tao

Diving Adventure

En dan finally, yep Markje, ben gaan duiken!! En niet zo'n beetje. heb echt de smaak te pakken gekregen... heerlijk! Een advanced Adventure cursus SSI met 5 duiken en dan nog 6 fun dives extra.. kan wel al tellen in mijn logboek! Kan niet wachten om dat verder aan te vullen!
Heb op Koh Tao de meest relaxte 10 dagen meegemaakt met een goeie mix van niksdoen, duiken en snorkelen, frisbee'en en leuke mensen leren kennen! Was echt supertof en dat maakt ook dat ik er de volledige 10 dagen ben gebleven (wilde eerst nog naar een ander eiland trekken maar het was er eigenlijk te leuk).
Zoals jullie in een van de vorige verhaaltjes konden lezen was het in eerste instantie niet zo gemakkelijk om een verblijfplaats annex duikplek te vinden maar uiteindelijk blijkt dat ik echt goed terecht ben gekomen. Scuba-junction (voor de geinteresseerden: de link staat op de site) is echt een leuke groep mensen en vooral een erg professionele groep mensen want heb toch wel wat minder goeie verhalen gehoord ivm safety en proffessionaliteit van een deel van de talrijke duikmogelijkheden en scholen op Koh Tao. Heel toevallig de manager een Belg dus kon niet beter he ;-). Er waren ook nog 2 Belgische instructeurs Cat (en haar man Wes - een Amerikaan) en Koen en voor de rest een hele bunch leuke mensen met wie ik me goed geamusseerd hebt, in het water maar ook met 'feestjes' op het strand. Ben veel opgetrokken met Koen en zijn eveneens Belgische maat Mike die voor zo'n jaartje op reis is. Twee leuke kerels (wonen allebei normaal in Oostenrijk) natuurlijk ,jawel jawel, afkomstig uit Limburg!! Couldn't be better. Ook nog twee keileuke Deense meiden leren kennen, Kamilla en Heidi waar ik ook de bloemetjes mee buiten heb gezet. En ik denk dat ik in juni of augustus het vliegtuig eens ga nemen richting Kopenhagen... als zij me niet voor zijn naar Belgie want allebei zot van Leffe dat veel te duur is in hun land. Soit... het belangrijkste en beste deel van mijn verblijf op het eiland: het duiken... amai, is wel een verschilleke tegenover het duiken in Belgie of Nederland. Alleen al de temperatuur van het water: op diepte 28 tot 29graden, heerlijk.. kan t me al niet voorstellen dat ik het met heel wat minder aangekund heb in Belgie. En dan de 'landschappen'!!! Echt een tweede wereld daar onder water!!! De mooiste koralen en anemonen die een heus maanlandschap vormen...de gekste vissen met de meest uiteenlopende kleurtjes of 'features' en ook enkele die niet zo tof zijn om tegen te komen...de triggerfish... Deze is blijkbaar niet zo gesteld op duikers in zijn aanwezigheid en laat dat ook serieus merken. Heb er niet direct last van gehad maar weet nu toch wel dat ik als het moet heeeel hard kan zwemmen :-D
En dan heb ik ook op een van de duiken en echte haai gezien... GEWELDIG!!! Welliswaar een reef shark dus een niet zo groot exemplaar maar toch zo'n goeie 1,5 tot 2m lange vis...geeft echt wel een apart gevoel als je dat ineens maar een paar meter van je af ziet voorbijkomen. Om een lang verhaal kort te maken...t duiken (en ook snorkelen) was super en om dat kracht bij te zetten hierbij al een kleine selectie fotootjes.. er volgen er nog!

Sihanoukville en exit Cambodja

Na een taxirit van anderhalf uur met z'n zessen plus bagage, aangekomen in Sihanoukville. Voor ons een oase van enkele dagen rust voor ons afscheid van het land. Lees dus: eigenlijk met ons 'lui gat' twee dagen op het strand liggen en lekker niks doen... En dat hebben we daar eigenlijk ook wel gedaan... Toch hebben we ons 'lui gat' ook weer even gelicht om een dagje met de moto rond te toeren en de verschillende

stranden en rest van de omgeving te bekijken. Sihanoukville is eigenlijk de gootste haven van Cambodja en heeft voorlopig nog niet de toeristische boom gekend die ze er wel verwacht hadden... maar ze zijn toch goed op weg. Heel wat (buitenlandse) projectontwikkelaars palmen de verschillende gebieden in en bouwen ze vol net guesthouses en grote hotels met bijbehorende strand. Het ziet ernaar uit dat ze er in de toekomst wel een soort 'Benidorm' van willen maken...
Soit, na drie dagen strand, zon en zee werd het tijd om Cambodja te verlaten en terug te keren naar Bangkok. En laten we zeggen dat we dat in stijl gedaan hebben, zowat alle mogelijk transport gebruikend wat mogelijk was... Transportmiddelen, echt ons stokpaardje van de reis... Dus met mototaxi van guesthouse naar pier gebracht (hierbij weer eens kennismakend met het constant proberen chipoteren van de cambodjaan om toch maar meer geld uit je te krijgen), de boot op voor 4 uren, met pick-up van de pier naar de Cambodjaanse grenspost gebracht, te voet naar de Thaise gelopen, met minibus naar het 90km verder liggende Trat gebracht, daar met een vrij luxebus (zeker na de cambodjaanse versie ervan) naar Bangkok waar we het laatste stukje met taxi tot het Atlanta hotel gedaan hebben... Terug waar voor mij zo'n vijf weken ervoor mijn avontuur begon. Heerlijk terug onderdompelen in de jaren 50 waarin het hotel is blijven steken! Nog even shoppen en dan An uitwuiven na een superfijne 4 weken... Was een gek en eigenlijk ook wel moeilijk moment.. maar zoals ze zeggen: er is een tijd van komen en van gaan... dus terug op eigen benen op zoek naar nieuw avontuur... op Koh Tao!

Bokor Hill Station

Na ons dagje toeren met de moto hadden we besloten het ons eens gemakkelijk te maken en alles voor ons te laten organiseren... jaja, de dames gingen, nog steeds vergezeld van Kerstin en Jens, mee op een tour: met de pick-up de heuvel op (via een 32km lange kronkelige weg door magnifieke jungle maar die gedeeltelijk is weggespoeld door de regen en voor de rest bestaat uit ongelooflijke kuilen, stenen en gleuven... dus een normaal gezien 2 uur durende rit naar boven), een uitgebreide en vooral relaxte wandeling rond de belangrijkste gebouwen (ruines) op de berg en dan een junglehiking van een dik uur waarna we met de boot terug naar Kampot zouden gaan. Indeed 'zouden' want zoals Murphy ons nog al vergezelde was ie deze keer ook van de partij... Is het onze vloek van transport of die van georganiseerde tours?
Slechts enkele kilometers ver op het baantje lag onze eerste hindernis al voor ons. Door branden die in het droge seizoen nogal vaker voorkomen op de berg waren enkele bomen naar beneden gekomen die de (enige) weg naar boven volledig versperden. Pas op de mannen waren voorzien en al druk met slagmes de takken aan het wegkappen... ware het niet dat dit nogal wat tijd in beslag kan nemen en vooral ook op een andere meer efficiente manier kon gebeuren... maar niet gepanikeerd, hindernis 1 genomen en gepasseerd en daar wachtte ons de volgende iets grotere uitdaging.. Deze was niet mogelijk om gewoon met kapmes te verwijderen dus je zou verwachten dat ze daar dan wel het nodige materiaal (een kettingzaag - het kan niet de eerste keer zijn dat bomen de weg versperren) voor in de aanslag zouden hebben. Maar nope.. beneden aan de voet wel, maar niemand heeft er zo eentje in de pick-up. En omdat het een one way weg is (voormiddag normaal enkel vervoer naar boven en namiddag enkel vervoer naar beneden) begon er zich al snel een 'file' te vormen.Met gsms geen bereik daar tussen de bomen en planten dus what now?? Gelukkig dat een snuggere toerist met dirtbike (want dat is de enige andere manier om de berg op te geraken) op het idee kwam met een briefje met de Cambodjaanse uitleg naar beneden te gaan om de rangers (want die waren er dus ergens wel...) te halen met kettingzaag. Na enige tijd wachten en nog een derde obstakel halen we de top uiteindelijk in vijf uren tijd (ipv de 2 voorziene uren)... Blij eindelijk boven te zijn en eten te krijgen (want dat werd ook stilletjesaan tijd) was het resultaat wel dat we de top op een niet meer zo relaxte manier konden verkennen.. maar meer op z'n Japanese... binnen, fotootjes maken en dan buiten. Maar dat neemt nog niet weg dat het een van de hoogtepunten van mijn trip was. Bokor Hill station is een verlaten en vervallen Frans 'stadje' gebouwd in de jaren 20. Het werd gebruikt als verblijf en werkplaats door de Fransen die het hete en vochtige Phnom Penh wilden ontvluchten. Het belangrijkste gebouw is het grootse Bokor Palace Hotel & Casino dat nog steeds 'statig' hoewel in erbarmelijke staat, boven de andere gebouwen (oa vele verlaten villa's in art-deco stijl en zelfs een katholieke kerk) uitkijkt. Het hotel en ook vele van de andere gebouwen zijn doorzeefd met kogels door de conflicten in de jaren 70 tussen de Khmer en de Vietnamezen die hier uitgevochten werden. Het lijkt eigenlijk alsof je in een film belandt bent als je het gebouw binnengaat: reusachtige klamme zalen met afgeschilferde muren, grote trappenhallen... je waant je bijna in The Shining. En blijkbaar heeft het hotel zelfs dienst gedaan als decor voor een film (City of Ghosts - zelf welliswaar nooit gezien maar toch eens werk van maken). Alleszins, had er graag wat langer vertoefd want de sfeer was er een beetje griezelig maar ik vond het eigenlijk te gek! Na nog een korte stop aan een van de buitenverblijven van de koning (Black Palace) terug de berg af waarna onze tour er al opzat... Geen hiking en geen boottocht dus doordat Murphy weer ten tonele is verschenen... Spijtig maar toch zoals gezegd.. een aanrader aan iedereen die naar Cambodja gaat vind ik zelf!

Toeren met de 'moto'

Volgende halte na Phnom Penh was Kampot, een rustig stadje aan een rivier in de gelijknamige provincie in het zuiden van het land. De busrit verliep deze keer wonder boven wonder vrij vlot en de weg was ook een weg voor het grootste gedeelte ervan toch.
Op t eerste zicht leek Kampot mij niet echt aantrekkelijk. Vooral dan denk ik omdat het een stadje in heropbouw is, denkelijk na het eindelijk vertrekken van de Rode Khmer uit deze streek eind jaren negentig. Maar toch besloten om eerder de omgeving te ontdekken dan Kampot zelf en na een testrit met een half-automatisch 'moto' zijn we er de dag erna op uitgetrokken richting Kep en omgeving. Kep is een 'badplaats' die zo'n 25 km van Kampot ligt en de weg ernaartoe is echt een supermooie route. Zelfs nu de rijstvelden een dorre gele kleur hadden (doordat we in het droge seizoen zijn) vond ik het er zalig rondtoeren. Onderweg eerst nog een zoutwinnerij tegengekomen en een pitstop gemaakt (off the beaten track.. jaja weeral rood zand alom) aan een peperboerderij. Een zakje verse zwarte (gedroogde peper) gekocht en de weg verder gezet naar Kep.
Kep is een dorp aan de zee dat tot in 1998 (als ik me niet vergis) zwaar geleden heeft onder de lange aanwezigheid van de Khmer Rouge. Alle koloniale gebouwen en villa's zijn fel beschadigd en tot ruines en soms uitgebrande skeletten herleid. Wat ook wel een extra sfeerbeeld geeft aan het dorp als je erdoor rijdt. Een rare combinatie van vervallen gebouwen, zee en palmbomen. Voor de stranden in Kep moet je het eigenlijk niet doen, maar verse krab is er de specialiteit!!! Daar hebben we met z'n vieren voluit van kunnen genieten in een foodstalletje aan het water: Verse krap met een verse groene pepersaus... mmmmm het water loopt me terug in de mond als ik eraan denk! Na een deze bourgondische uitspatting hebben we onze koers verdergezet, terug richting Kampot maar op zoek naar enkele grotten die zich in de omgeving bevinden. Eentje ervan hebben we gevonden en dan natuurlijk ook even vereerd met ons bezoek. Erna de moto teruggereden en eigenlijk wel vrij moe op een stoel neergevallen en niet meer gebougeerd. Wist eigenlijk niet dat een ganse dag met de moto op sjoek zijn zo vermoeiend kon zijn. Maar vond het wel te gek! Wat een vrijheid eigenlijk! Nico, kan nu begrijpen wat je bedoelt hoe nice het is om met je 'crossmachien' rond te toeren.

Fotootjes

Heb zelf toch nog wat fotootjes van mijn camera kunnen opsnorren om jullie alvast wat beeldmateriaal te bezorgen. Verdere verhalen volgen. En andere foto's ook zodra ik ons Annabella heb kunnen vastkrijgen... Baaibaai...

Phnom Penh

Na onze avonturen in het zanderige maar mooie Mondulkiri komen we, voor de 2de keer welliswaar, aan in de hoofdstad van het land, Phnom Penh. We hebben er voor gekozen om hier niet te lang te blijven en ons vooral te concentreren op overgebleven bewijzen van de gruwelijke geschiedenis die Cambodja achter de rug heeft. Maar toch eerst even een korte schets van de stad...(toch voor wat we ervan gezien hebben op die korte tijd).
Phnom Penh is een mix van grote nieuwe hotels tussen oude, koloniale gebouwen. Op enkele drukke 'boulevards' na zijn er ook nog veel kleine zanderige wegen in de stad. Je hebt in het centrum een aantal marktplaatsen die elk een eigen sfeer hebben: de Russische markt (Psar Tuol Tom Pong) - tijdens het Vietnamese bewind werd deze markt druk door Russen bezocht - is een doolhof van houten barakken die uitpuilen van de meest uiteenlopende koopwaar. Je kan er ook alle echte merkwaren van kledij tot rugzakken tot ... aan spotprijzen kan kopen (ze worden gefabriceerd net buiten de stad in fabrieken en 'vallen dan van de vrachtwagen' waarna ze op deze markt verkocht worden), de centrale markt (Psar Thmay), omringd door druk verkeer en een bus annex taxi annex pick-up halte. HIer ook weer 1000den standjes die samengepropt zijn in en rond een groot gebouw dat in de jaren 30 werd opgetrokken in koloniale art-deco stijl. De moeite om te bezoeken!
Wij verbleven in het gedeelte van de stad dat aan het Boeng Kak Lake ligt: een volksbuurt met lage huisjes, smalle straatjes, oude winkeltjes en redelijk druk.. vooral dan owv de vele guesthouses en restaurantjes om deze backpakkersbuurt te bedienen. De eerste keer geslapen in een 'schoendoos', de vermelding eigenlijk zelfs niet waard, de tweede keer in een leuke guesthouse, SunRise, dat op het meer zelf is gebouwd. Hier konden we vanuit de lekker goed zittende rotanzetels met een drankje genieten van een heel mooie zonsondergang over het meer.
Voor de tijd die restte hebben we een beetje gewandeld door de stad maar vooral het bezoek aan het Tuol Sleng - S21 - museum en een van de vele killing fields (deze net buiten de stad) hebben toch een grote indruk achtergelaten.
Op een 15tal km ten zuidwesten van Phnom Penh kan je een van de talrijke dodenkampen (Killing Fields) van de Rode Khmer 'bezoeken'. Hier werden de gevangenen vanuit Tuol Sleng naartoe gebracht om ze af te maken. De manier waarop ik dit zeg klinkt misschien wreed , maar afmaken is echt wel de juiste uitdrukking. Om geen kogels te verspillen sloegen de beulen hun slachtoffers de kop in of kinderen werden doodgeslagen tegen een boom. Verschillende crematoria draaiden zo goed als dag en nacht en de overige lichamen werden in massagraven gedumpt. Van deze graven zijn er een heel aantal van blootgelegd en de site is nu een verzameling kuilen waar rondom nog beenderen en lompen liggen. Er werd een herdenkingsmonument opgericht in de vorm van een stoepa waar je 1000de schedels ziet opgestapeld liggen met daaronder een hoop lompen...Hier is verder commentaar overbodig denk ik... je kan je gewoon niet voorstellen wat die mensen doorstaan hebben.
De meeste Cambodjanen willen deze site ook koste wat kost open houden en in deze staat zodat er niet vergeten wordt wat er gebeurd is. Dat is ook geval met de Tuol Sleng - S21 - gevangenis.
Een school, indertijd door de Fransen gebouwd, werd door de Khmer Rouge toen ze de macht overnamen in slechts 1 dag omgebouwd tot een van de verschrikkelijkste gevangenissen in de wereld (en niet de enige in het land!). Er werden in de hele periode meer dan 15.000 mensen opgesloten en gemarteld op de meest wrede manieren en daarna gedeporteerd naar het dodenkamp waar hun de genadeslag wachtte. Buiten de 7 levende gevangenen die de Vietnamezen aantroffen toen ze de stad bevrijdden is niemand die er gezeten heeft ooit terug levend in de buitenwereld belandt. In een van de gebouwen werden de gevangenen ondervraagd en gemarteld. Je kan er in elke ruimte nog de bedden zien waarop de slachtoffers werden vastgeketend. Een van de andere gebouwen was de eigenlijke gevangenis waarvan de muren nu bedekt zijn met foto's van de gevangenen. De Rode Khmer hield namelijk een heel archiefsysteem bij waarbij elke gevangene geregistreerd werd en gefotografeerd (hoe ziekelijk kan je zijn??). Hierdoor zijn achteraf wel heel veel van de slachtoffers kunnen geidentificeerd worden. In de gebouwen werden piepkleine cellen uit baksteen opgetrokken waarin de slachtoffers vastgeketend zaten. In andere zalen zie je de marteltuigen die gebruikt werden en een aantal schilderijen van de manier waarop gefolterd werd, gemaakt door de 7 overlevenden die bij de bevrijding gevonden werden. Ik kan voorbeelden blijven opnoemen van de wreedheden die de cambodjanen onder rode Khmer ondergaan hebben... ze zijn onnoemelijk... Je kan je dan ook voorstellen dat we daar niet al te vrolijk zijn buitgengekomen. Al moet je, als je Cambodja wil leren kennen, ook deze vreselijke plek bezoeken want dit is de geschiedenis die zelfs in bepaalde streken van Cambodja pas helemaal veranderd is zo'n kleine 10 jaren geleden.

The Wild West

alias Mondulkiri, Sen Monorom en omstreken...Eindelijk een updateje van verhalen die al voorbij zijn maar nog niet vergeten natuurlijk..al gebeurt hier elke dag vanalles waardoor je zo een veelheid aan indrukken hebt dat het soms moeilijk is om alles op papier te zetten... de berichten staan niet meer helemaal in volgorde nu maar het zal wel duidelijk zijn zeker...
Na de Cambodjaanse versie van de powerplate (our bumpy roadadventures) zijn we dus aangekomen in Sen Monorom, het provinciehoofdstadje van Mondulkiri. Mondulkiri is een provincie in het oosten van het land aan de grens met Vietnam. Deze streek lijkt in niets op de rest van het land: een wirwar van rode zandwegen te midden van jungle en bossen. Het aantal inwoners per vierkante km is hier een van de kleinste en de bevolking bestaat vooral uit etnische minderheden.
Aangekomen in de hoofdstad dus na onze murphy trip hebben we wel eerst weer een staaltje van het cambodjaanse 'veranderen van de waarheid' meegekregen: je afzetten aan een vrij duur resort, zeggen dat dat de laatste bushalte is en als je dat dan weerlegt zijn alle andere hostals die je noemt gesloten of bestaan niet meer... Kortom na wat discussieren hebben ze ons toch naar het centrum naar de echte laatste busstop gebracht waar we snel een kamer voor 1 nacht hebben genomen want ons eigenlijke doel was een lodge die een 2 a 3 km buiten t 'stadje' ligt, volledig omringt door de natuur: 'nature lodge'. Daar zijn we dan ook de dag erna naartoe gegaan en t was er heerlijk: een aantal 'boomhutten' die verspreid liggen over een heuvel, een centrale 'hut' waar je kon genieten van de zonsondergang in een hangmat, of van een heerlijke maaltijd of een partijtje pool, geaccompanieerd door een goeie 'kan' Anchor van het vat en last but not least een badkamer in open air waar een douchekop in de bomen hing en je met een zacht windje aan je billen naar het 'kleinste huisje' kon gaan... en dit alles omringt door het heuvelachtige landschap van Mondulkiri. We hebben er 4 zalige dagen beleefd met enerzijds relaxen maar ook een aantal wandelingen en ontdekkingen van de omgeving> 'Jungle', bossen (die spijtig genoeg meer en meer verdwijnen omdat de ontbossing op grote schaal zijn resultaat begint te tonen: door de wildkap gaat jaarlijks 2% van de bossen van cambodja verloren. En de grootste slechtdoener daarin is de cambodjaanse overheid die onder een hoedje speelt met de clandestiene houtindustrie... corruptie alom...), watervallen en kleine dorpjes bevolkt door verschillende bergvolkeren. We hebben er echt een goeie mix gehad van ontspanning en inspanning en er onze batterijen weer opgeladen om de trip terug naar Phnom Penh over de sandy roads van Cambodja aan te kunnen.