Treinrijden in India...

...is ook weer iets nieuws. Heb er intussen twee opzitten en 't is weer een nieuwe ervaring rijker. Eerst zou ik van Hampi naar Goa gaan voor een dag of twee om van daar de trein te nemen (30 uren!) naar Rajasthan maar door de verhalen van een paar mensen die ik in Gokarna ben tegengekomen was ik toch nieuwsgierig geworden naar het walhalla van Sai Baba.. Puttaparthi. Plannen omgegooid en vanuit Hampi (Hospet eigenlijk) de trein geboekt naar Dharamvaram vanwaar het nog een dik anderhalf uur met de local bus naar Puttaparthi was.. een onderneming waar ik op dat moment toch wat zenuwachtig voor was.. ook al omdat het de eerste trein was en ik niet echt wist waarin ik terecht zou komen en ook omdat het een treinrit van welliswaar maar 6 uurtjes was, maar dat betekende wel dat ik om 2.00u 's nachts in het station van D. nog een tweetal uren op de bus naar Puttaparthi moest wachten.. in mijn uppie. Maar om acht op het station aangekomen en dadelijk eigenlijk met een Frans meisje aan de praat geraakt. Zij had geen reservatie en moest die op de trein nog regelen.. dacht al dat ik lucky was met de mijne want zij was dus nog niet zeker van een plek (en moest tot bangalore gaan wat de hele nacht was). Dacht zeg ik dus wel want wat blijkt op de trein.. dat de kerel van het agentschap me in de luren had gelegd en hoewel ik er uitdrukkelijk achter gevraagd had.. ik toch op de waiting list stond. Maar niet op mijn mondje gevallen als ik ben heb ik na twee uren op en af schipperen tussen verschillende 'coaches' toch een plek (in een upperbed) afgeluisd gekregen van de conducteur. Kon ik toch nog een 4tal uurtjes proberen mijn ogen toe te doen. Een sleepertrein 2nd class non airco betekent dus dat je een wagon hebt met 3 lagen bedden tegenover elkaar dan nog telkens 2 bedden boven elkaar in het gangpad. Van de onderste twee bedden is overdag het bovenste opgeklapt en zit iedereen op het onderste dus is het altijd beter om een 'upperbed' te hebben.. dan kan je daar direct je bagage op vastmaken en kan je gaan liggen wanneer je wil. Er zit ook niemand anders op en je moet niet wachten tot iedereen 'zin' heeft om te gaan slapen.
Het treinreizen is op zich wel leuk want je leert er ook 'leuke' indiers kennen.. (ook nog altijd een hele hoop ambetanterikken hoor...). Want hoewel ik india op zich echt te gek vind zijn er genoeg dingen aan veel indiers zelf die me zot maken en soms zelfs mateloos irriteren: iets waar ik nooit aan zal wennen is het degoutante rochelen en tuffen overal waar ze maar kunnen. En rochelen is niet een keer he, soms denk ik dat ze hun hele keel, longen en weet ik wat nog allemaal naar boven halen en eruit zullen spuwen... walgelijk! Verder is er het aanstaren alsof je van Mars komt, t constante lastigvallen (vooral hier in het noorden), het knikkebollen (zowat alle indiers doen echt iets raars met hun hoofd, kan t niet uitleggen maar ze doen het te pas en te onpas en als je ze iets vraagt weet je eigenlijk niet of het ja, of nee, of ik weet niet of... is...), het lawaai dat ze maken, het geen gesprek kunnen voeren (velen van ze dan toch want denk echt dat ze soms niet echt van deze wereld zijn en ergens tussen hemel en aarde zweven...) en het nooit kunnen vertrouwen van verkopers of agencies of ... Maar ze zijn zo dus niet allemaal. Toen ik eerst op de trein kwam, kwam ik terecht bij een superlief, al iets ouder koppel van Bangalore die me dadelijk echt op mijn gemak stelden en vooral superlief waren toen bleek dat ik geen plek had op de trein. Heel relaxte mensen maar welliswaar van de middenklasse wat ook dadelijk het verschil een beetje verklaart. Dan dus van wagon moeten veranderen waar ik ook weer bij een iets welgestelder koppel met hun dochter terecht kwam. Je krijgt dan ook wel wat verhalen van hen te horen en dan krijg je toch weer wat meer sympathie voor de indiers zelf...Uiteindelijk ben ik dan in een nog andere wagon terecht gekomen op mijn bed, waar ik de komende 4 uurtjes dan toch wat heb kunnen rusten. Het Franse meisje zat/lag blijkbaar ook in die wagon, maar welliswaar op de grond want voor haar was er dus nog geen plek. Toen ik om 2.00u dan moest uitstappen wilden ze eerst mijn plek aan een indische kerel geven maar hebben we er wel voor gezorgd dat zij daar kon gaan liggen. Op het station eerst even zenuwachtig want het is toch niet niks om als meisje alleen midden in de nacht ergens aan te komen maar uiteindelijk is er in in de stations in india altijd volk en lopen er eigenlijk ook wel best veel politiekerels rond. Dus voelde me niet echt op mijn ongemak en heb mijn twee uurtjes daar gespendeerd met het invullen van sudoku onder vele nieuwsgierige indische ogen (ik ben het aanstaren eigenlijk echt wel al gewend en kan t eigenlijk best wel negeren) en onder het luide geroep van de CHAI (Indische thee)-mannen. Uiteindelijk een jonge Indische doctoraatsstudent tegengekomen die zijn grootvader in Puttaparthi ging opzoeken en samen de bus genomen tot Puttaparthi. Eind goed al goed en de trip viel uiteindelijk best wel mee. Vermoeiend wel maar best gemakkelijk.
Tweede treinreis heb ik net achter de rug van Jaipur naar Udaipur. Ditmaal een 11-urende trip en voor de zekerheid had ik mijn ticket zelf (dus niet meer met een agentschap want dus al te veel slechte ervaringen mee gehad) in Bangalore gekocht en dus had een upperbed en dit keer zeker geen wachtlijst. Een Ierse kerel die ik in Jaipur had leren kennen had vandaar ook nog een ticket voor een bed op dezelfde plek kunnen krijgen dus was ik dit keer niet helemaal in mijn uppie op de trein. De nacht eigenlijk goed doorgekomen. Dit keer niet echt contact gehad met locals want was intussen als 22u30 toen de trein vertrok en iedereen was zich eigenlijk aant klaarmaken voor het slapen en aangezien ik best wel moe was heb ik hetzelfde gedaan. Een redelijke nacht gehad, maar toch niet superveel geslapen want je zit er toch constant mee in je hoofd dat je je bagage in het oog moet houden. Mijn grote backpack maak ik wel met een ketting vast maar de kleine rugzak met alle belangrijke spullen slaap ik mee in mijn armen alsof het mijn kindje is.. 'cosy' maar niet echt comfortabel ;-) Als je dan ook nog een Indier hebt onder je die het midden in de nacht in zijn hoofd krijgt om mij es te proberen betasten dan heb je het helemaal gehad. Hij heeft het welliswaar (gelukkig) maar 1 keer geprobeerd want wil niet herhalen wat ik m allemaal naar zijn hoofd geslingerd heb, maar hij heeft het geweten!!! Spijtig genoeg was ik door t verschieten er op dat moment niet toe gekomen om mijn schoenen te gebruiken om zijn handen te laten voelen dat ze niet op de juiste plek waren.. maar if there would be a next time (hopelijk niet natuurlijk)... they will feel it!!!
Al bij al... treinen in India is again... something else...