Treinrijden in India...

...is ook weer iets nieuws. Heb er intussen twee opzitten en 't is weer een nieuwe ervaring rijker. Eerst zou ik van Hampi naar Goa gaan voor een dag of twee om van daar de trein te nemen (30 uren!) naar Rajasthan maar door de verhalen van een paar mensen die ik in Gokarna ben tegengekomen was ik toch nieuwsgierig geworden naar het walhalla van Sai Baba.. Puttaparthi. Plannen omgegooid en vanuit Hampi (Hospet eigenlijk) de trein geboekt naar Dharamvaram vanwaar het nog een dik anderhalf uur met de local bus naar Puttaparthi was.. een onderneming waar ik op dat moment toch wat zenuwachtig voor was.. ook al omdat het de eerste trein was en ik niet echt wist waarin ik terecht zou komen en ook omdat het een treinrit van welliswaar maar 6 uurtjes was, maar dat betekende wel dat ik om 2.00u 's nachts in het station van D. nog een tweetal uren op de bus naar Puttaparthi moest wachten.. in mijn uppie. Maar om acht op het station aangekomen en dadelijk eigenlijk met een Frans meisje aan de praat geraakt. Zij had geen reservatie en moest die op de trein nog regelen.. dacht al dat ik lucky was met de mijne want zij was dus nog niet zeker van een plek (en moest tot bangalore gaan wat de hele nacht was). Dacht zeg ik dus wel want wat blijkt op de trein.. dat de kerel van het agentschap me in de luren had gelegd en hoewel ik er uitdrukkelijk achter gevraagd had.. ik toch op de waiting list stond. Maar niet op mijn mondje gevallen als ik ben heb ik na twee uren op en af schipperen tussen verschillende 'coaches' toch een plek (in een upperbed) afgeluisd gekregen van de conducteur. Kon ik toch nog een 4tal uurtjes proberen mijn ogen toe te doen. Een sleepertrein 2nd class non airco betekent dus dat je een wagon hebt met 3 lagen bedden tegenover elkaar dan nog telkens 2 bedden boven elkaar in het gangpad. Van de onderste twee bedden is overdag het bovenste opgeklapt en zit iedereen op het onderste dus is het altijd beter om een 'upperbed' te hebben.. dan kan je daar direct je bagage op vastmaken en kan je gaan liggen wanneer je wil. Er zit ook niemand anders op en je moet niet wachten tot iedereen 'zin' heeft om te gaan slapen.
Het treinreizen is op zich wel leuk want je leert er ook 'leuke' indiers kennen.. (ook nog altijd een hele hoop ambetanterikken hoor...). Want hoewel ik india op zich echt te gek vind zijn er genoeg dingen aan veel indiers zelf die me zot maken en soms zelfs mateloos irriteren: iets waar ik nooit aan zal wennen is het degoutante rochelen en tuffen overal waar ze maar kunnen. En rochelen is niet een keer he, soms denk ik dat ze hun hele keel, longen en weet ik wat nog allemaal naar boven halen en eruit zullen spuwen... walgelijk! Verder is er het aanstaren alsof je van Mars komt, t constante lastigvallen (vooral hier in het noorden), het knikkebollen (zowat alle indiers doen echt iets raars met hun hoofd, kan t niet uitleggen maar ze doen het te pas en te onpas en als je ze iets vraagt weet je eigenlijk niet of het ja, of nee, of ik weet niet of... is...), het lawaai dat ze maken, het geen gesprek kunnen voeren (velen van ze dan toch want denk echt dat ze soms niet echt van deze wereld zijn en ergens tussen hemel en aarde zweven...) en het nooit kunnen vertrouwen van verkopers of agencies of ... Maar ze zijn zo dus niet allemaal. Toen ik eerst op de trein kwam, kwam ik terecht bij een superlief, al iets ouder koppel van Bangalore die me dadelijk echt op mijn gemak stelden en vooral superlief waren toen bleek dat ik geen plek had op de trein. Heel relaxte mensen maar welliswaar van de middenklasse wat ook dadelijk het verschil een beetje verklaart. Dan dus van wagon moeten veranderen waar ik ook weer bij een iets welgestelder koppel met hun dochter terecht kwam. Je krijgt dan ook wel wat verhalen van hen te horen en dan krijg je toch weer wat meer sympathie voor de indiers zelf...Uiteindelijk ben ik dan in een nog andere wagon terecht gekomen op mijn bed, waar ik de komende 4 uurtjes dan toch wat heb kunnen rusten. Het Franse meisje zat/lag blijkbaar ook in die wagon, maar welliswaar op de grond want voor haar was er dus nog geen plek. Toen ik om 2.00u dan moest uitstappen wilden ze eerst mijn plek aan een indische kerel geven maar hebben we er wel voor gezorgd dat zij daar kon gaan liggen. Op het station eerst even zenuwachtig want het is toch niet niks om als meisje alleen midden in de nacht ergens aan te komen maar uiteindelijk is er in in de stations in india altijd volk en lopen er eigenlijk ook wel best veel politiekerels rond. Dus voelde me niet echt op mijn ongemak en heb mijn twee uurtjes daar gespendeerd met het invullen van sudoku onder vele nieuwsgierige indische ogen (ik ben het aanstaren eigenlijk echt wel al gewend en kan t eigenlijk best wel negeren) en onder het luide geroep van de CHAI (Indische thee)-mannen. Uiteindelijk een jonge Indische doctoraatsstudent tegengekomen die zijn grootvader in Puttaparthi ging opzoeken en samen de bus genomen tot Puttaparthi. Eind goed al goed en de trip viel uiteindelijk best wel mee. Vermoeiend wel maar best gemakkelijk.
Tweede treinreis heb ik net achter de rug van Jaipur naar Udaipur. Ditmaal een 11-urende trip en voor de zekerheid had ik mijn ticket zelf (dus niet meer met een agentschap want dus al te veel slechte ervaringen mee gehad) in Bangalore gekocht en dus had een upperbed en dit keer zeker geen wachtlijst. Een Ierse kerel die ik in Jaipur had leren kennen had vandaar ook nog een ticket voor een bed op dezelfde plek kunnen krijgen dus was ik dit keer niet helemaal in mijn uppie op de trein. De nacht eigenlijk goed doorgekomen. Dit keer niet echt contact gehad met locals want was intussen als 22u30 toen de trein vertrok en iedereen was zich eigenlijk aant klaarmaken voor het slapen en aangezien ik best wel moe was heb ik hetzelfde gedaan. Een redelijke nacht gehad, maar toch niet superveel geslapen want je zit er toch constant mee in je hoofd dat je je bagage in het oog moet houden. Mijn grote backpack maak ik wel met een ketting vast maar de kleine rugzak met alle belangrijke spullen slaap ik mee in mijn armen alsof het mijn kindje is.. 'cosy' maar niet echt comfortabel ;-) Als je dan ook nog een Indier hebt onder je die het midden in de nacht in zijn hoofd krijgt om mij es te proberen betasten dan heb je het helemaal gehad. Hij heeft het welliswaar (gelukkig) maar 1 keer geprobeerd want wil niet herhalen wat ik m allemaal naar zijn hoofd geslingerd heb, maar hij heeft het geweten!!! Spijtig genoeg was ik door t verschieten er op dat moment niet toe gekomen om mijn schoenen te gebruiken om zijn handen te laten voelen dat ze niet op de juiste plek waren.. maar if there would be a next time (hopelijk niet natuurlijk)... they will feel it!!!
Al bij al... treinen in India is again... something else...

Picture time!!

Beste vrienden en familie.. ik heb vandaag mijn best gedaan om jullie wat fotootjes te bezorgen. Heb nu enkele uren besteed aan een pc'tje in de airco en ga terug de zon opzoeken... dus de verhaaltjes die jullie nog tegoed hebben volgen op een latere datum... Ben intussen in Rajasthan, Jaipur en vertrek vanavond met een nachttrein naar Udaipur waar ik terug verenigd zal worden met Marie en Charles en een vriend van hen die een weekje geleden in india is aangekomen. Enjoy the pics en laat nog eens iets van jullie horen!! Soms lijkt het alsof ik de site update voor de muren ;-)) Dikke kussen uit een nog steeds heel heet (en nog heter wordend) India. And I still love it!! Namaste!

Magisch Hampi

Hampi... Een van de plaatsten die bovenaan mijn lijstje stonden al voor ik naar india kwam. Mijn eerste introductie samen met Stijn in Lille (Cultureel festival volledig rond India) had me er al supernieuwsgierig naar gemaakt. En van velen die ik onderweg hier ben tegengekomen kreeg ik ook niets anders dan goeds te horen dus na Gokarna volgende halte Hampi... en ik kan zeggen dat de goeie verhalen niet overdreven waren...
In Gokarna vertrokken met de laatste (lokale) bus voor een rit van uurtje naar het volgende dorp waar ik een 3-tal uren later mijn eerste sleeperbus op zou gaan voor een nachtje. Zoals gewoonlijk was de bus later dan verwacht maar het nodige entertainment was aanwezig...Dat weekend werd er in heel India namelijk Holi gevierd. Een feest waarbij vele Indiers zich verkleden en de straten afgaan en overal een dansje doen - liefst in ruil voor wat baksjeesh natuurlijk. Een beetje een combinatie van carnaval en driekoningen bij ons... Het meest opvallende van Holi is echter dat ze elkaar met gekleurde vloeistoffen besmeuren waardoor alles een nogal smerig zooitje wordt. Tel daarbij dat de meeste indiers niet drinken maar op holi toch op een of andere manier in een andere wereld geraken dus nog zotter dan dat ze normaal al zijn... Wat het kleurenfestijn betreft was het in Gokarna en daarrond nogal stil maar hun dansjes waren nog best wel te pruimen... zeker als je ergens vastzit in een gat en niet weet of de bus uberhaupt wel op gaat komen dagen.. Maar dat deed ze dus wel, een dik uur te laat maar beter laat dan nooit natuurlijk. Een sleeper-bus heeft dus geen stoelen maar enkel bedden en deed eerst een beetje claustrofobisch aan maar moet zeggen dat ik me na een half uurtje toch goed geinstalleerd had. Welliswaar volledig achteraan in de bus zodat ik elk hobbeltje in de weg wel goed kon voelen. Maar heb goed geslapen en vooral: heb door het midddenachterraam kunnen genieten van een volledige maan-eclips die tussen 2 en 3u 's nachts in India te zien was... SUPERmagisch eigenlijk.
Soit, ochtend erna, toch een beetje geradbraakt, aangekomen in Hampi en op zoek gegaan naar een guesthouse. Het dorpje zelf ligt aan de ene kant van de rivier maar de meeste guesthouses liggen aan de andere kant dus de boot op en dan op zoek maar. Aanbod genoeg en zelfs moeilijk om een keuze te maken want allemaal even relaxed en met supermooie views. Maar was moe en mijn buik begon op te spelen dus heb er niet direct ten volle van kunnen genieten. Eenmaal ingecheckt horizontaal gaan liggen om te rusten en regelmatig het toilet op te zoeken... Maar het kon erger want vanuit de hangmat had ik een ongelooflijk uitzicht over jonge groene rijstvelden, de rivier en in de verte de bergen... Genoeg om toch weg te dromen en af en toe de krampen te vergeten. In Hampi werd Holi trouwens wel ten volle gevierd maar daar heb ik door mijn vervelende darmpjes (beetje gelukkig maar) niet echt aan deelgenomen.. maar kon de resultaten enkele dagen erna nog zien rondom: sommige van de kleuren gingen pas na een aantal dagen of week van de mensen hun huid, haren, kleren etc... dus alles zag er nogal 'begaaid' uit...
Na een dag en nacht rust toch op pad gegaan met twee Duitsers die ik in de bus had leren kennen (Beate en Horst) omdat ik echt zin had om meer van dat moois te zien. De rivier terug overgestoken en begonnen in het dorpje zelf. Hampi was van ongeveer 1300 tot 1500 een van de grootste en bekendste koninkrijken van die tijd... Sommigen zeggen zelfs dat het marktplein (Hampi Bazaar) bekender en belangrijker was dan dat in Rome. Blijkbaar woonden er in die tijd in en rond Hampi meer dan een 1.000.000 mensen.. Nu wonen er nog zo'n 3000. Van de grote bazaar blijft enkel een langwerpig plein over met aan beide kanten souvenirshopjes, eet- en drinkstalletjes, reisagentschappen etc... en aan het einde welliswaar een van de grotere en best bewaarde tempels (is als ik me niet vergis ook de enige in Hampi nog in gebruik is). Rondom Hampi zie je enkel nog de geest van het koninkrijk dat het ooit is geweest want na 200 jaar een bloeiend commercieel wereldcentrum te zijn geweest werd het koninkrijk overmeesterd door de moslims en werd alles wat met hindoeisme te maken had vernield...
Om er niet te hard tegenaan te gaan dus eerst enkel de tempel in 'het centrum' en de omliggende ruines van baden, tempels etc bezocht... Een eerste keninsmaking met wat me de volgende dagen nog te wachten stond. 's Avonds dan met de moto naar een heuvel gereden waar een Hanumantempel staat (Hanuman is de aapgod - toepasselijk genoeg zit de hele heuvel ook vol apen - en wordt oa aanbeden om gezegend te worden voor een veilige reis... heb daar dan ook zelf een donatie en puja gedaan om me te laten 'zegenen' voor de verdere tocht). De tempel zelf is niet zo indrukwekkend maar de heuvel wordt dan ook vooral beklommen voor het uitzicht met zonsondergang... Prachtig! van daaruit kreeg ik een eerste beeld van hoe divers het landschap er wel niet is. Bergen die bestaan uit lukraak opgestapelde rotsblokken afgewisseld met frisgroene rijstvelden, palmboombossen en bananenplantvelden. Daartussenin lopen verschillende rivieren wat soms een beetje een sprookjesachtig landschap geeft... Kan er echt alleen maar in superlatieven over spreken... Je voelt je er echt 'on top of the world' en dat met als toetje een magnifieke zonsondergang...
De dag erna (na een niet geweldige nacht) toch weer op pad met een Franstalig Belgisch koppel (Marie en Charles) en twee Franse meisjes (Julie en Cath) die ik de dag ervoor nog had leren kennen. Fiets gehuurd om de hele buurt rondom het dorp te verkennen (zo'n 26 vierkante km in totaal...). Achteraf bekeken zottewerk om in een temperatuur van zo'n 35 a 40 graden te gaan rondfietsen (en het is daar dus niet helemaal vlak...) maar toch vol goede moed op pad. Je rijdt er dus wel echt in een landschap waar je de glorie van het koninkrijk dat het eens geweest is duidelijk voelt en ook ziet aan al de ruines die her en der verspreid liggen... Overal waar je kijkt zie je wel ruines van tempels, olifantstallen, koninklijke baden enz tussen de bergen liggen en je kan er dus ook dagen in rondfietsen en stoppen en bekijken en verdergaan... maar wij hebben er dus een (beetje een willekeurige) keuze uit gemaakt (en wel de belangrijkste gezien)... Rond een uur of 16.30 hadden we er dan ook zo goed als genoeg van ... de hoeveelheid aan tempels maar vooral de tropische temperaturen zorgden ervoor dat we het wel voor bekeken wilden houden... Bleek echter ineens dat we op de plek waar we toen waren de keuze hadden om de 12-tal kilometer die we tot dan hadden afgelegd terug te doen of om een kortere (een 3-tal km) weg te nemen die welliswaar eigenlijk enkel te voet te doen was... Toch gekozen voor de laatste optie met als gevolg dat we onze fiets vaker hebben moeten dragen maar uiteindelijk toch (volledig uitgeput) terug thuis te komen. Kan je vertellen dat mijn lamp volledig uit was en mijn lichaam gaf er ook de brui aan.. De buikloop en krampen namen toe en ik moest echt wel even een pauze inlassen. Wat me ook superdeugd heeft gedaan... Hele dag erna niets gedaan (zelf mijn wasje op het gemak in het sop gestoken) en in de hangmat afwisselend geslapen, muziek geluisterd, gelezen... korom zalig nietsdoen! En mijn lijf vond dat het ok was want na een dagje relaxen waren mijn batterijen weer helemaal opgeladen. Ben dan ook verhuisd naar het guesthouse waar mijn franstalige vrienden zaten en heb de rest van de week met hen opgetrokken. Kon er echt niet toe komen om te vertrekken. Zijn nog naar een meer en waterval in de buurt gegaan waar we heerlijk konden afkoelen in heel helder water... jaja het bestaat ook in india! verder heb ik me daar zelfs de discipline op kunnen leggen om elke dag om 6u30 op te staan voor een yoga sessie op het gras aan de rivier... Kortom een heerlijke mix van cultuur, natuur en vooral veel shanti shanti shanti!!!
Als ik al een lijstje zou hebben met mooiste dingen die ik in mijn leven heb gezien, neemt Hampi daar zeker een van de eerste plaatsen in. Absoluut een aanrader...

intermezzo

Hellow!
even een tussendoortje met wat antwoordjes op de berichtjes en dan morgen een update over hampi (dat ik intussen sinds eergisteren avond met pijn in het hart verlaten heb).
Wat het duiken betreft... Aan de foto's kan je het al zien en uit mijn verhalen... ben er inderdaad aan verknocht geworden en heb al weer zin om terug onder water te gaan maar zal nog effe wachten zijn.
Truusje, stuur me es een fotooke van je meisje door... ben er benieuwd naar hoe ze intussen gegroeid is... nog veel problemen met het buikje of intussen in orde? Jullie cadeautje heb ik hier trouwens al heel vaak gedragen (vergeet altijd de afrikaanse naam ervan) en heb er al veel complimentjes voor gehad! dikke kus terug aan jullie allemaal.
En Pascalino.. stuur me es een mail met wat meer uitleg want nu heb je me wel heel erg nieuwsgierig gemaakt!!
tot morgen!
xxx
h.
PS ben me hier heel hard aant bezinnen want al een paar dagen vroeger opgestaan dan dat ik normaal doe als ik moet gaan werken... Ge ziet het is nooit te laat om goeie gewoontes te creeren maar om ze te houden... dat valt nog af te wachten want ik slaap nog altijd heel erg graag!

'Mother India'

Het vorige berichtje stond nog in mijn blog maar op draft...Bij deze dus gepubliceerd maar welliswaar intussen bijna 'verjaard.'
Na twee weken 'radiostilte' maar heel wat kilometers en ervaringen verder weer wat nieuws en dit keer ... uit India. Het land waar je van kan houden maar absoluut ook af en toe zot van kan worden en kan gaan 'haten'. Heb intussen zoveel indrukken opgedaan en mensen ontmoet dat het te veel wordt om allemaal neer te schrijven... Maar het is inderdaad een aparte ervaring. Ze zeggen dat er van india een soort energie uitgaat, een land dat echt onder je huid kruipt... Stond altijd sceptisch tegenover zulke uitspraken maar moet nu, welliswaar nog maar na korte tijd, toegeven dat er hier echt wel iets in de lucht hangt... t Uitleggen kan ik niet maar je kan zeggen... there's something about India... Het lijkt ergens wel alsof de indiers ergens leven in droomwereld.. alleszins eentje die niet helemaal van deze aarde is. De godsdiensten, de gewoontes, de manier van omgaan... alles eraan lijkt wel iets magisch te hebben... Nu lijkt het alsof ik helemaal ingepalmd ben door dit reusachtige land maar zover is het nog niet ;-) Naast the magic feeling zijn er ook heel veel dingen waar je gek van wordt in india en ik denk dat ik nog geen 10de ervan meegemaakt heb. En ik heb tot nu toe enkel in het zuiden rondgetoerd (vooral in de 'provincie' Karnataka en ga morgenavond naar 'provincie' Andhra Pradesh).
Eerste ervaring in Bangalore was er direct middenin... want grote stad, chaos alom dus... Het is inderdaad waar dat Indiers rijden gelijk gekken. Veel regels bestaan er niet of worden alleszins niet nageleefd... De regel is: toeteren... Maar op een of andere bizarre manier lijkt dat wel te werken. Moet zeggen dat ikme in de taxi van de luchthaven naar Gandinagar, de buurt in Bangalore met de meeste budgethotels - en ook de drukste en meest indische buurt van de stad - waande ik me ergens in een of andere film. De combinatie van bijna 36 uren op de been, een keihete taxi, een chauffeur die me niet verstaat (soit, ik hem ook niet), loeiharde Indische muziek - want daar houden ze absoluut van...hoe luider hoe beter - de indiers stonden niet vooraan in de rij denk ik toen het gehoor werd uitgedeeld want volgens mij zijn ze allemaal een beetje aan de dove kant ;-) - en een chaos van jewelste buiten leken echt irreeel op dat moment. Maar dan toch veilig aangekomen en na enige zoektocht het guesthouse gevonden dat ik zocht (Indiers blijken ook niet echt overeen te komen wat betreft waar iets ligt... je kan het aan 5 mensen vragen en alle vijf zullen ze in vijf verschillende richtingen sturen... of ze weten waar het is of niet... ze zullen je altijd de weg wijzen!). Nachtje en dagje Bangalore en dan, tough as I am, direct de nachtbus op naar Gokarna. Was in eerste instantie niet de bedoeling om al dadelijk terug te vertrekken maar iemand tegengekomen die naar Gokarna ging, die plek stond ook ergens op mijn lijstje, ben geen grote fan van grote steden dus de beslissing was snel gemaakt... ook fijn om de eerste travelstapjes in india niet alleen te moeten doen!
Een stevige busrit - de indiers moeten niet onderdoen voor andere landen wat betreft niet altijd eerlijk zijn over wat ze beloven: sleeperbus met airco bleek een rammelbus met zetels en geen airco (dat laatste kan me niet schelen maar mijn achterwerk had niet zo veel zin in de rest but no choice of course... - en een platte band later aangekomen in Gokarna. Een Italiaan op de bus tijdens de vervanging van de band leren kennen die al vaker in Gokarna was geweest dus wel fijn om wat meer info te krijgen van een 'conoisseur' niewaar... Hoewel Gokarna niet zo moeilijk is om te ontdekken aangezien het maar een klein plaatsje is aan de kust, iets ten zuiden van Goa. Het is voor de Hindus een erg heilige plek en er is dan ook een hele passage van Hindu pelgrims die er de verschillende tempels komen bezoeken en zich dan wagen aan een (volledig gekleed) bad in de zee. Buitenlanders mogen spijtig genoeg niet binnen in de tempels dus heb van het spirituele aspect niet veel kunnen meepikken. Verder is Gokarna ook een plek waar je vele verstokte hippies kan vinden die hun dagen slijten met stickies te roken op het strand in heus ware hippie-outfit.. maar dit geeft het dorpje en zijn verschillende stranden dan ook wel een super-relaxte 'ambiance'. Fijn om op die manier in India te starten. En buiten mijn verwachtingen om waren de stranden zelfs erg te pruimen en nog niet eens zo smerig.. Gokarna beach zelf viel mee en wordt vooral door de indiers bezocht.. Kudle beach en vooral Om Beach (kan het toepasselijker) zijn best mooie stranden met slechts een handvol strandbarretjes en wat hutten (dus geen Goa hier...- alle denk ik toch want ben er natuurlijk nog niet geweest...). Kortom heb er een aantal dagen tijd genomen om op mijn gemak aan india, indiers, koeien, geuren, eten etc te wennen. De eerste dagen was het niet helemaal gemakkelijk omdat ik oververmoeid was en een stevige aanval van heimwee had gekregen dus even tanden moeten bijten maar daarna is de spirit weer eens zo hoog!
Vorige zaterdag waren de batterijen dan ook helemaal opgeladen en heb ik mijn tocht verder gezet naar Hampi waar ik op dit moment vertoef (al sinds een week - blijk hier niet weg te geraken... heeft te maken met de omgeving die echt magnifiek is maar ook een beetje met mijn eerste aanvaring met buikloop in de twee maanden die ik intussen onderweg ben). Maar daarover meer in een volgend berichtje..heb om 15.00u afgesproken om naar een meer hier in de buurt te gaan en moet de rivier nog over... Tot later!
Trouwens op foto's wordt het nog even wachten... De verbindingen zijn hier super super super traag op de meeste plaatsen, de verbinding valt dan ook nog eens om de haverklap uit - kl*te als je net wil versturen of zo en stroomonderbrekingen zijn hier talrijker dan inderdaad stroom hebben... verklaart ook meteen een beetje de stilte van de laatste 2 weken... But I'll try to do my best to keep up with myself...
Doeiiiiii xxxx