Udaipur.. sprookje van 1001 nachten

Na een hectische kennismaking met Rajasthan in Jaipur en de dus zo goed als slapeloze treinreis (met indiers met losse handjes...) aangekomen in Udaipur. Verwachtte een zwerm van touts en taxi - en rickshawdrivers op het perron maar niets van dat alles... Was superverbaasd maar vooral erg opgelucht dat er niet een horde schreeuwende indiers om me heen stond op nuchtere maag... Met Eoin een rickshaw genomen en op weg naar het guesthouse waar ik met de Belgen had afgesproken. Onderweg trakteerde de driver ons zelfs op een Chai die op dat moment best wel welkom was. Blijkbaar trekt Eoin de goeie 'helft' van de drivers aan als ie ergens komt...
De rit door Udaipur naar het guesthouse gaf me eigenlijk al dadelijk een ander gevoel over de stad dan ik bij Jaipur had. Heel relaxed, niet overcrowded eigenlijk redelijk zen... Ook het guesthouse gaf volledig dat beeld weer. Een prachtige view over het meer dat centraal in de stad ligt. Errond liggen ongelooflijk prachtige witte paleizen en haveli's (oude handelshuizen) en in het midden ligt het vroegere zomerpaleis van de Mahardja. Kortom eigenlijk best wel een beeld uit 1001 nachten en een plek om heerlijk tot rust te komen! T was te gek om de Belgen terug te zien en we begonnen echt wel al uit te groeien tot een echte 'reizigersgroep'... Marie, Charles en Jeremy de Walen, Thierry nog een Waal, Eoin de Ier, Sarah de Amerikaanse en ikzelve als Vlamingske... Eigenlijk best wel te gek!
In Udaipur eigenlijk veel tijd genomen om te relaxen. Ben erachter gekomen dat ik eigenlijk niet hou van te snel te reizen en overal maar even te blijven... maar aangezien ik voor de eerste keer in mijn reis een bepaalde datum heb dat ik in nepal moet zijn is het wel even wennen om echt via plan te leven... Maar we nemen het hoe het komt en in Udaipur was dat heel erg gemakkelijk. Heb er vooral veel gerust en vrijblijvend wat rondgewandeld. Geen te grote bezoeken gebracht, alleen deze keer wel aan het city palace en dat was absoluut de moeite. Voor diegenen die dromen van een romantisch huwelijk in een sprookjespaleis kunnen hier terecht (echt! maar het prijskaartje dat eraan hangt zou ik niet willen zien). En hoewel we maar een klein landje zijn... blijkbaar zijn we doorheen heel india heel bekend voor ons Belgische glaswerk (had dat al verschillende keren in het zuiden te horen gekregen.. wist ik veel) maar hier in de paleizen vind je er dus heel veel van! Toch even een trotse vibe door mijn lijf... hoewel ik moet toegeven dat ik de eerste keer toen ik erover hoorde niet goed wist waarover ze t juist hadden ;-)
Ook in Udaipur was het Gangaurfestival nog in volle gang en heeft er zelfs nog een drietal dagen langer geduurd. Elke dag tegen een uur of 17.00 - 18.00 kon je zien hoe de vrouwen in hun mooiste outfits aan de Ghats (de trappen die het meer ingaan) idols (poppenvormen) van Gauri aanbidden en decoreren en daarna boven hun hoofd in stoetvorm naar de tempels dragen. En elke avond ging dat dan gepaard met vuurwerk.
Als avondbezigheid kon je ook in zowat elk restaurant op hun rooftop naar Octupussy van James Bond gaan kijken omdat dat opgenomen is in verschillende van de paleizen in Udaipur.. Heb een poging gedaan maar het feit dat de band zo dikwijls gedraaid is en ze in de keuken Indische muziek in hoge frequentie prefereerden ging het mij toch een beetje voorbij... Soit, ze zijn er alleszins nog steeds heel erg trots op... als t maar verkoopt he ;-))
Enniewee, na een aantal dagen relaxen en 'sightseeing' in Udaipur bus geboekt naar Jaisalmer dat aan de rand van de Thar woestijn ligt... Ik probeer een van de komende wat foto's op te laden omdat dat meer zegt dan de verhalen die ik hier neerschrijf maar kan niet beloven dat dat zal lukken....