'Templed out'

Hehe, weeral een aantal dagen verder en we hebben ons zeker niet verveeld...
Vrijdagochtend, na een heerlijke nacht in onze 'paradijslijke kamer' including all options, toch op pad gegaan voor een nieuwe (lees: goedkopere) plek om te overnachten. En na onze zeer gemakkelijke grensovergang dachten we dat ons geluk opgebruikt was, but think again... in de guesthouse waarop we de dag ervoor onze zinnen hadden gezet maar niets beschikbaar was, kwam net een kamer voor twee met fan vrij... dus wij hals over kop in de verhuismodus en op naar de Red Lodge wat een goede keuze bleek te zijn. Voor een prikje (6 dollar dus) hebben we een basic maar propere kamer, gratis ontbijt (en jaja ze hebben hier in cambodja zelfs 'baguettes' - brood dus - een overblijfsel van de Franse bezetting van Cambodja) en gratis gebruik van fietsen (sommige welliswaar zonder rem zoals ik zelf een dagje heb kunnen ondervinden)... Maar toch een mooie deal zou ik zeggen.
Na onze aankomst in ons nieuwe verblijf hebben we ons in onze gidsen gestort om eens te kijken wat cambodja ons de komende weken nog te bieden heeft... 2 vrouwen met een plan... gevaarlijk? Voor de rest van de dag hebben we het (weeral) rustig aan gedaan en het stadje een beetje verkend. Te voet welteverstaan hoewel ons opviel dat zowat niemand hier wandelt. Heel veel moto's, tuktuks, fietsen, taxi's enz... maar geen voetvolk, behalve de twee Belgische chica's dan. 's Avonds met de Duitsers afgesproken en hen ons 'plan' uit de doeken gedaan en ze hadden er ook wel zin in... We'll meet again dus in Phnom Penh voor een gezamenlijke tocht naar het noordoosten - of oosten intussen - van cambodja... Jungle, YES!!
Zaterdag hebben we een bezoek gebracht aan het Mine Museum (met de fiets - zonder remmen) dat eigenlijk een museum is dat in openlucht is ingericht tussen de bomen en enkele hutten. De man die dit museum gestart heeft, Aki Ra, heeft een bewogen leven achter de rug waarin de Khmer Rouge en mijnen en wapens een grote rol hebben gespeeld. Om een lang verhaal kort te maken: zijn ouders werden vermoord door de Khmer Rouge toen hij nog erg jong was en hij werd door hen opgenomen en 'opgevoed' - tussen het geweld, mijnen en wapens dus. Hij vocht aan hun zijde tegen het Vietnamese leger toen zij Cambodja binnenvielen. Hij werd door de Vietnamezen gevangen genomen en verplicht voor hen tegen zijn vroegere 'makkers' te vechten. Na de terugtrekking van de Vietnamesen en de aankomst van de VN werd hij door hen ingeschakeld om de vele mijnen die hij ook had helpen leggen mee te ontwapenen. Nu runt hij dit museum - dat louter gesponsord wordt door donaties (geen inkom) terwijl hij, naast t zelf ontmijnen van het gebied, de Cambodjanen op het platteland trainingen geeft hoe ze de velden kunnen ontmijnen. Verder heeft hij ook een 30tal weeskinderen, die slachtoffer werden van de mijnen, onder zijn hoede genomen. Het museum geeft een beeld van de omvang van het mijnenprobleem in Cambodja en van de moeilijkheden en kosten die het ontmijnen met zich meebrengt. Wel even slikken als je daar rondloopt.

's Avonds hebben we de dag afgesloten met een documentaire in een kinderziekenhuis waarin een kritische kijk werd gegeven op de werking van de ziekenzorg in Cambodja (?), de corruptie van de regering, werking van WHO en UNICEF enz. Te lang om hierop in te gaan maar na een dag redelijk zware onderwerpen zijn we tijdig ons bed ingekropen want zondag werd onze tempeldag.
We hebben gekozen om op 1 dag zo veel mogelijk tempels te doen om op die manier tegen dinsdag naar Phnom Penh te vertrekken (waar we nu dus zijn). En na 1 vermoeiende maar verbazende dag waren we ook wel redelijk 'templed out'. Ik ga niet de hele route beschrijven en alle tempels die we gezien hebben, maar ze waren de moeite! That's the least I can say... ik laat de foto's voor zich spreken. Een deel van de tempels is vrijgemaakt maar bij enkele zie je de soms verwoestende kracht van de natuur, de jungle in dit geval. Tijdens de vele oorlogen en de Khmer Rouge periode werden ook vele tempels zwaar beschadigd maar wat we te zien hebben gekregen was de moeite! We waren natuurlijk niet de enigen die het idee hadden om 1 van de 7 wereldwonders te gaan bezoeken en het bleek al gauw dat ze er busladingen toeristen hadden gedropt... waaronder veel Japanners... hordes Japanners! Dit gaf soms irriterende toestanden, soms wel grappige toestanden.. een apart volkje wel die Jappen.

We hebben in totaal een zestal tempelcomplexen bezocht waarvan sommige complexen uit meerdere tempels bestonden. Sommige echte pieces of art! De tempels moeten wonderbaarlijk en reusachtig geweest zijn in volledige staat. Naast de enorme omvang en structuur van de tempels zijn de reliefs en de beelden in sommige ervan prachtig. Ik heb ergens niet echt helemaal het waaauw-gevoel gehad maar dat kan ook aan de drukte in de tempels gelegen hebben... Natuurlijk is de idee om hier helemaal alleen van te kunnen genieten een utopie en misschien ben ik al te veel gewoon? Het is alleszins een hele mooie ervaring geweest maar na het tempelen zijn we helemaal klaar voor een nieuw avontuur in de Mondulkiri provincie... Meer nieuws dus over een weekje want als je jungle, dustroads en uit op den buiten leest kan je je voorstellen dat internet daar nog niet helemaal is doorgedrongen. Tot later!!