Phnom Penh preview

Even kort om te zeggen dat vandaag de killing field in PP op het programma stonden maar bij gebrek aan tijd zal dat een 'verhaal' (want leuk is het niet) voor de volgende keer worden.
Trouwens, nog even een dienstmededeling... ik krijg de layout van hieruit niet altijd goed geregeld. Mijn excuses dus voor het soms schots en scheef staan van de pics... En heb ook nog niet iedereen geantwoord op de berichtjes, maar probeer dat later goed te maken. Trouwens Pascal, kan je me je emailadres eens doorsturen?
Enniewee tot over een weekje dus... x

'Templed out'

Hehe, weeral een aantal dagen verder en we hebben ons zeker niet verveeld...
Vrijdagochtend, na een heerlijke nacht in onze 'paradijslijke kamer' including all options, toch op pad gegaan voor een nieuwe (lees: goedkopere) plek om te overnachten. En na onze zeer gemakkelijke grensovergang dachten we dat ons geluk opgebruikt was, but think again... in de guesthouse waarop we de dag ervoor onze zinnen hadden gezet maar niets beschikbaar was, kwam net een kamer voor twee met fan vrij... dus wij hals over kop in de verhuismodus en op naar de Red Lodge wat een goede keuze bleek te zijn. Voor een prikje (6 dollar dus) hebben we een basic maar propere kamer, gratis ontbijt (en jaja ze hebben hier in cambodja zelfs 'baguettes' - brood dus - een overblijfsel van de Franse bezetting van Cambodja) en gratis gebruik van fietsen (sommige welliswaar zonder rem zoals ik zelf een dagje heb kunnen ondervinden)... Maar toch een mooie deal zou ik zeggen.
Na onze aankomst in ons nieuwe verblijf hebben we ons in onze gidsen gestort om eens te kijken wat cambodja ons de komende weken nog te bieden heeft... 2 vrouwen met een plan... gevaarlijk? Voor de rest van de dag hebben we het (weeral) rustig aan gedaan en het stadje een beetje verkend. Te voet welteverstaan hoewel ons opviel dat zowat niemand hier wandelt. Heel veel moto's, tuktuks, fietsen, taxi's enz... maar geen voetvolk, behalve de twee Belgische chica's dan. 's Avonds met de Duitsers afgesproken en hen ons 'plan' uit de doeken gedaan en ze hadden er ook wel zin in... We'll meet again dus in Phnom Penh voor een gezamenlijke tocht naar het noordoosten - of oosten intussen - van cambodja... Jungle, YES!!
Zaterdag hebben we een bezoek gebracht aan het Mine Museum (met de fiets - zonder remmen) dat eigenlijk een museum is dat in openlucht is ingericht tussen de bomen en enkele hutten. De man die dit museum gestart heeft, Aki Ra, heeft een bewogen leven achter de rug waarin de Khmer Rouge en mijnen en wapens een grote rol hebben gespeeld. Om een lang verhaal kort te maken: zijn ouders werden vermoord door de Khmer Rouge toen hij nog erg jong was en hij werd door hen opgenomen en 'opgevoed' - tussen het geweld, mijnen en wapens dus. Hij vocht aan hun zijde tegen het Vietnamese leger toen zij Cambodja binnenvielen. Hij werd door de Vietnamezen gevangen genomen en verplicht voor hen tegen zijn vroegere 'makkers' te vechten. Na de terugtrekking van de Vietnamesen en de aankomst van de VN werd hij door hen ingeschakeld om de vele mijnen die hij ook had helpen leggen mee te ontwapenen. Nu runt hij dit museum - dat louter gesponsord wordt door donaties (geen inkom) terwijl hij, naast t zelf ontmijnen van het gebied, de Cambodjanen op het platteland trainingen geeft hoe ze de velden kunnen ontmijnen. Verder heeft hij ook een 30tal weeskinderen, die slachtoffer werden van de mijnen, onder zijn hoede genomen. Het museum geeft een beeld van de omvang van het mijnenprobleem in Cambodja en van de moeilijkheden en kosten die het ontmijnen met zich meebrengt. Wel even slikken als je daar rondloopt.

's Avonds hebben we de dag afgesloten met een documentaire in een kinderziekenhuis waarin een kritische kijk werd gegeven op de werking van de ziekenzorg in Cambodja (?), de corruptie van de regering, werking van WHO en UNICEF enz. Te lang om hierop in te gaan maar na een dag redelijk zware onderwerpen zijn we tijdig ons bed ingekropen want zondag werd onze tempeldag.
We hebben gekozen om op 1 dag zo veel mogelijk tempels te doen om op die manier tegen dinsdag naar Phnom Penh te vertrekken (waar we nu dus zijn). En na 1 vermoeiende maar verbazende dag waren we ook wel redelijk 'templed out'. Ik ga niet de hele route beschrijven en alle tempels die we gezien hebben, maar ze waren de moeite! That's the least I can say... ik laat de foto's voor zich spreken. Een deel van de tempels is vrijgemaakt maar bij enkele zie je de soms verwoestende kracht van de natuur, de jungle in dit geval. Tijdens de vele oorlogen en de Khmer Rouge periode werden ook vele tempels zwaar beschadigd maar wat we te zien hebben gekregen was de moeite! We waren natuurlijk niet de enigen die het idee hadden om 1 van de 7 wereldwonders te gaan bezoeken en het bleek al gauw dat ze er busladingen toeristen hadden gedropt... waaronder veel Japanners... hordes Japanners! Dit gaf soms irriterende toestanden, soms wel grappige toestanden.. een apart volkje wel die Jappen.

We hebben in totaal een zestal tempelcomplexen bezocht waarvan sommige complexen uit meerdere tempels bestonden. Sommige echte pieces of art! De tempels moeten wonderbaarlijk en reusachtig geweest zijn in volledige staat. Naast de enorme omvang en structuur van de tempels zijn de reliefs en de beelden in sommige ervan prachtig. Ik heb ergens niet echt helemaal het waaauw-gevoel gehad maar dat kan ook aan de drukte in de tempels gelegen hebben... Natuurlijk is de idee om hier helemaal alleen van te kunnen genieten een utopie en misschien ben ik al te veel gewoon? Het is alleszins een hele mooie ervaring geweest maar na het tempelen zijn we helemaal klaar voor een nieuw avontuur in de Mondulkiri provincie... Meer nieuws dus over een weekje want als je jungle, dustroads en uit op den buiten leest kan je je voorstellen dat internet daar nog niet helemaal is doorgedrongen. Tot later!!

Dusty but Friendly Cambodja

Here I am again... ditmaal uit Siem Reap, de poort naar Angkor in Cambodja. Het zal een korteke worden deze keer want na een zeer korte nacht en een lange tocht zijn we in het mogelijk nog hetere Cambodja aangekomen.
Vannacht om 1uur lagen we eindelijk in bed... welliswaar keeping in mind dat om 4uur de wekker terug zou aflopen om de bus naar de grens te nemen. Die wekker was een pijnlijke call to reality na een hete en woelige nacht (drie uren dus). Maar snel up and about om een nieuwe tocht te beginnen. Dat is waar reizen toch om draait...
Taxi genomen en op tijd in het busstation aangekomen om de bus om 5u30 te nemen naar Aranyaprathet aan de grens met Cambodja aan Thaise kant. Alle horrorverhalen die we al gehoord hadden van hectische toestanden en touts en bedelaars die je bestormen waren bij ons in dit geval slechts verhalen want alles is heel erg vlotjes gegaan. Ware het niet dat de bus in Aranyaprathet bijna terug met mij erop was vertrokken... Ik was blijkbaar om acht eindelijk in slaap gedommeld in de bus en an maakte me om half tien wakker om te zeggen dat we er waren. De bus was al leeg en an ging naar buiten om onze rugzakken te nemen toen de driver de busdeuren al terug sloot. Ik was nog verdwaasd van het slapen en dus ging het al wat langzamer maar toch op tijd de bus uitgeraakt zonder op dat moment eigenlijk te beseffen waar ik was of wat ik daar deed ;-)
Direct, zonder problemen een tuktuk genomen die ons naar de grenspost bracht waar we ook weer op een paar minuten tijd een exitstempel hadden en de grens over konden wandelen. Hier ook geen touts of bedelaars te bespeuren dus alles liep van een leien dakje. Aangezien an en ik ons visum al in Belgie hadden in orde gebracht konden we rechtstreeks naar de immigratiedienst van Cambodja waar we weer binnen enkele minuten onze stempel hadden. Echt een 'smoothe' gang van zaken.
In het transportdepot van Poipet - het gokparadijs voor de Thais want in Thailand is gokken ten strengste verboden en vele thais gaan hier dus de grens over om zich te vergapen en te vergokken aan de talloze casino's in een troosteloze omgeving... Needless to say dat prostitutie hier ook weer geen vreemde activiteit is zeker?
Soit, in Poipet een Engelse kerel meegekregen in onze shared taxi waardoor we die kost ook weer konden delen en dan op weg voor een very bumpy ride in een Toyota Camry waarvan de banden, vering en alle andere dingen die een auto comfortabel maken op een serieuze zandweg geen lang leven beschoren zijn. Proberen te slapen hierin was mooi geprobeerd, maar niet gemakkelijk gedaan... dus laten we zeggen dat ik wat 'gerust' heb.
Onderweg is het soms net alsof je in een zandstorm bent terechtgekomen door al het rode stof dat van de weg opwaait. Af en toe is er een stuk asfalt maar dat kan je ook nauwelijks een weg noemen want je slingert steeds van links naar rechts of moet van het asfalt af door de vele gaten die er zich in bevinden (remember Afrika Sofie en Nat??). Na een paar uren even aan de kant gegaan waar we iets zijn gaan eten wat uiteindelijk toch geen slecht idee was want het achterwerk begon toch al wat te protesteren. Het laatste stuk van de trip ging al wat vlotter vooral omdat daar terug een stuk asfalt begon wat erop duidde dat we kort bij ons doel waren.
We lieten de taxi ons rond 15u afzetten aan het hostal dat we uitgekozen hadden (en dat er echt heel fijn en relaxed uitzag) maar het zat natuurlijk vol. Zat niets anders op dan bij een temperatuur van zo'n 35 graden (of meer?) met een te zware rugzak (ik zal er zeker een deel uitgooien en terug meegeven aan an) op pad te gaan op zoek naar een andere slaapplaats.
Niet veel verder het eigenlijk al opgegeven: was na de korte nacht, de lange hobbelige rit en de lekkere temperaturen even de fut kwijt (en was ook te lui op dat moment om nog verder te zoeken) dus terecht gekomen in een voor ons budget iets duurdere guesthouse waar we dan wel weer alle luxe hebben... gratis internet, airco, een douche met warm water (wat ik me niet eens kan voorstellen dat ik me hier ooit met warm water zou douchen), een tv met dvd waarvoor we gratis dvd's krijgen - he??!! ;-) en een frigo... soit... we gaan morgen op zoek naar iets goedkopers en dat zonder rugzak.. Toch al iets gemakkelijker. Maar in the meanwhile kunnen we ons toch even als prinsessen voelen he...
Moet trouwens gezegd worden dat onze eerste kennismaking met Cambodja heel erg fijn was. De mensen zijn hier echt heel erg vriendelijk en niet opdringerig (tot nu toe toch) dus ik kijk er echt naar uit om hier meer van te zien.
Trouwens ook opnieuw Kerstin en Jens gezien met wie we daarnet een pintje hebben gedronken en waarmee we morgenavond ook weer afgesproken hebben. Fijn!
Nu hoor ik dat mijn bedje me roept (intussen is het hier 23u 's avonds dus een lange dag achter de rug) en mijn lijf wilt daar helemaal op ingaan dus... tot een volgende keer maar weer... normaal gezien met foto's.
Dikke kus xxxx

Temple Relaxing in Ayutthaya

Eindelijk het hectische bangkok ontvlucht en op weg met de trein naar Ayutthaya. De trein is een oude boemeltrein maar dat maakt t wel leuker en authentieker... goed dat het wel maar voor zo'n anderhalf uurtje is want die houten bankjes zouden t mijn achterwerk anders wel wat minder leuk doen vinden. Het landschap is voorlopig vooral highway en traffic maar nu toch al wat rust. Heb de laatste week al zoveel indrukken opgedaan die ook feller beleefd worden als je in je eentje bent. Maar intussen on the move en dat geeft wel een fijn en spannend gevoel.
In Ayutthaya aangekomen I must say: zalig die rust! In het station gearriveerd, tuktuk genomen en een fijne guesthouse gevonden: basic kamers maar goedkoop en proper. Maar vooral een fijne tuin en gezamenlijk terras waarop mijn kamer de enige is die er rechtstreeks op uitkomt. Je moet ook beneden voor je het huis binnengaat je slippers uitdoen en iedereen loopt hier dan ook op blote voeten rond. Echt een goeie keuze, al zeg ik t zelf.
In de namiddag een wasje gedaan (intussen hebben ze hier zelfs wasmachines aan een winkelstalletje aan de straat waar je wat muntstukken insteekt en zo'n 40 minuutjes later is je was klaar - super!) en een leuk koppel Duitsers uit Dresden die net aangekomen waren uit india leren kennen op het terras. Als ik hun verhalen hoor: er staat me nog wat te wachten :-) Maar ze zijn er allebei super-enthousiast over, dus no worries. Ik ben hier na een paar uurtjes al helemaal tot rust gekomen: te gek om een redelijk brede straat bijna helemaal leeg te zien! 's Namiddags nog met Kersten en Jens eerst een overheerlijke mixed fruitshake gedronken en 's avonds samen iets gaan eten in de 'kleine Khao San Road van A.' (in niets te vergelijken met 'de echte' in Bangkok) want de meesten gaan van Bangkok naar A. voor een daguitstap en zo veel blijven er dus niet overnachten). Erna een paar biertjes uitgehaald, op t terras wat zitten zeveren en dan voldaan het bed in. De andere omgeving doet z'n werk!
Ayutthaya is de vroegere hoofdstad van het Thaise koninkrijk tot het in 1782 verwoest en belegerd werd door het Birma en Bangkok die rol overnam. A. staat bol van de tempels waarvan een groot deel tot ruines herleid zijn door het Birmese leger maar er toch nog enkele actief gebruikt worden. Een voorproefje op Angkor?
Na een stevig ontbijt bij een Thaise superlieve maar beetje gekke (zijn niet alle Thais zo een beetje?) vrouw op straat naast ons hostal, huur ik met mijn nieuwe Duitse vrienden een fiets en gaan we op weg. Op 't gemak want de temperatuur laat ons niet echt toe om er een heus wielerevent van te maken. A. is eigenlijk een eiland, volledig omgeven door een muur (die nog maar gedeeltelijk bestaat) en een rivier. Zowel buiten als binnen t stadje liggen tempels. We doen t een beetje a l'improviste en af en toe met een blik op de kaart. Er zijn zoveel tempels, prangs, chedi's, Buddha's etc met elk hun eigen verhaal dat ik een paar pagina's zou nodig hebben om t hier neer te schrijven. Jullie zullen het moeten doen met een kleine selectie foto's...
Opvallend is vooral dat bij de verwoestingen door het Birmese leger vele Buddha's hoofd of ledematen missen en de brokstukken ervan her en der verspreid liggen. Zo kwam een van de stenen hoofden terecht tussen de wortels van een Bohdi boom waarmee het over de jaren heen vergroeid is (Wat Mahathat).
Na twee dagen tempels, waarvan eentje dus met de fiets en eentje te voet en na nog een aantal andere reizigers tegen te komen (waarbij de Singha en Chang rijkelijk vloeiden op 'ons terras') zijn mijn batterijen weer opgeladen om terug naar Bangkok te gaan. Daar moet ik nog een hostal versieren (want het Atlanta waar ik eerst zat zit dus afgeladen vol) om An het hete Thailand te verwelkomen.
Na 5 uren onderweg te zijn met tuktuk, trein en public bus kom ik aan in Banglamphu waar je om de 5 meter een guesthouse tegenkomt in alle maten, geuren, kleuren prijzen en soms mistroostigheid. Twee uren verder heb ik er eentje gevonden (er zaten er een heel deel vol) in de buurt waar ik vorige keer ook verbleven ben - veel veranderd en toch ook weer niet. Doucheke om het reiszweet af te spoelen en bar/resto gevonden waar ik met Fif en Dirk 4 jaren geleden ettelijke maaltijden en cocktails verbruikt heb... De muziek is nog steeds very nice en het is hier nog drukker als toen maar toch raar en fijn tegelijk om hier terug op een zelfde plek te zijn als waar je al eens geweest bent. Wat gegeten, gerelaxed en tegen de avond had ik weer een reiscompagnon voor enkele weken. Fijn!
Intussen heb ik mijn visum en vliegticket naar India (op 26 februari) op zak en hebben we besloten om morgen de reis naar Cambodja starten. We zullen toch zo'n 10 tot 12 uren onderweg zijn tot Siem Reap vanwaar onze ontdekking van de tempelsteden van Angkor kan beginnen. I can't wait!

Foto's in je eentje

Het is trouwens niet altijd gemakkelijk om van mezelf foto's te trekken maar speciaal op request dan toch eentje op de first day, relaxing at the pool :-D
En ja hoor, ik denk wel aan jullie als ik daar lig...

Hectic Bangkok?

Hallo hallo, here I am again... Net een lekkere pad thai naar binnen gewerkt en klaar om jullie een kleine update te bezorgen... De laatste twee dagen een goeie combinatie gehad van hectische toestanden en toch wel zwaar relaxen (lees: slapen). Gisterennacht een hell of a night gehad waarbij ik dus quasi geen oog heb dichtgedaan... tijdsverschil zit nog wel in mijn lijf en ook de aanpassing van in je eentje op pad zijn kunnen daar zeker mee te maken hebben. Maar vannacht heb ik die slaap alvast schromelijk ingehaald waardoor vandaag toch wel de betere dag van de twee was.
Gisteren na een aantal onverwachte 'probleempjes' (oa pasfoto's vergeten, nog extra copies voor visum, kamer niet meer vrij na vandaag - is intussen opgelost - enz) toch nog net op tijd in de Indische ambassade geraakt waar het een drukke boel was. Ook wel even een momentje van stress (jaja, hier kan dat toch ook voorvallen) omdat het zogezegd 5 tot 10 dagen kon duren voor ik t visum in handen zou hebben. Op zich niet zo'n groot probleem ware het niet dat an en ik tegen dan al lang in Cambodja wilden verzweild geraakt zijn. Maar dus alles in orde: volgende week di. kan ik mijn visum alweer gaan oppikken. Waarom maken mensen zich soms zo snel zenuwachtig... dat is alleszins al iets dat ik hier snel zal afleren.
Na het ambassadebezoek een terugslag van de slechte nacht gekregen en toch ook even het alleen-gevoel dat even de kop op stak, met als resultaat dat ik de verdere namiddag gene vette meer heb uitgespookt.

Wel besloten dat ik vrijdag de drukte en vooral de smog van de stad ontvlucht en een paar daagjes iets meer naar het noorden (Ayutaya) trek. Ik kijk ernaar uit om even op straat te lopen en niet overal waar ik kijk bars en nana entertainment plazas te zien, want naast patpong (het 'red light district' in bangkok) moet de wijk waar ik zit niet veel onderdoen. Absoluut niet gevaarlijk, maar waar je ook kijkt zie je bars, 'massagesalons' waar vooral massa's (meestal) dikke en ouwe venten zitten met een jong thais grietje aan hun zijde. Ik vraag me soms toch af wat die hele dagen en nachten toen behalve the obvious natuurlijk en in de bar zitten... Soit deze sex-industrie is eigen aan thailand, maar ik zal er toch niet snel gewoon aan worden... Maar je moet het eens gezien hebben!!
Vandaag dus al wat frisser na een stevige nacht en dan maar het rode kruis gaan opzoeken voor mijn 2 laatste inentingen. As needles are not my best friends, kan ik niet zeggen dat ik daar erg naar uitkeek, maar de dokter en de 2 verpleegsters waren zulke lieve mensen dat dat en de kleine beslommeringen van de dag ervoor snel vergeten waren. Nog snel het station opgezocht voor een timetable voor trein van morgen en dan de subway ingevlucht op zoek naar lucht en openheid... En gevonden in Luphini park: wat een verademing!! Het lawaai van het verkeer wordt er gereduceerd tot een zacht geroezemoes en iedereen zit er op zijn gemakje in de schaduw wat te rusten, een klas zit er te schilderen en een leuke Thais-Chinese familie nodigde me uit voor een glaasje thee. Straf maar lekker! Terug in het hotel heb ik nog even, na een uurtje slaap - alweer ;-), gebruik gemaakt van de geneugten van het zwembad. Seffes doucheke en dan toch misschien es met de skytrain richting Banglamphu (backpackers 'paradise') met de bekende Khao San Road. En morgen tegen de middag de trein op richting rust!
Thanks trouwens aan iedereen voor de berichtjes! En zeker Aline: felicitations!!! J'espere que tu vas bien & take care!
Ben trouwens nog niet gaan duiken want moet mijn kaart nog naar hier laten opsturen (zal zijn voor als ik terugben van Cambodja).
Keep on writing zou ik zeggen... helpt zeker bij de lonely days & makes me smile even more on a the sunny ones!!
big hugs xxx

Sunny Bangkok

Jaja, gisteren inderdaad goed aangekomen in het vrij warme bangkok... de eerste uren waren redelijk sweaty maar intussen ben ik al wat gewoon aan het lekker klimaat... de regen en kou zijn toch al bijna vergeten :-)
De vliegreis heb ik wonder boven wonder supergoed 'overleefd'. De zenuwen de baas gekund en zelfs een dronken Engelse 'prick' die met zijn naar alcohol stinkende bek naast me lag te snurken genegeerd... waar de idee aan zon, relaxen en genieten niet goed voor kan zijn he.
Fotootjes heb ik nog niet op dit moment maar dat zal niet te lang meer duren! Gisteren bij aankomst iets gedronken en daarna meer als de klok rond geslapen tot vanmorgen..
Nu ga ik de buurt eens verkennen en ervoor zorgen dat jullie wat beeldjes kunnen zien.
dikke dikke kus en tot snel!!

Counting the days...

7 u 's ochtends, niet moeten werken en toch al uit bed... tja, het zullen de laatste stuiptrekkingen zijn van iets dat op 'stress' lijkt zeker? Nog twee nachtjes slapen en dan zullen mijn relax- en geniet-vibes alleszins een paar niveaus hoger getild worden. I'll try to send some of those good vibrations!

Anyway, op dit plekje kunnen jullie alvast terecht om mij de komende maanden te 'big brotheren'.
Tot snel!